Een lange doorgaande weg met veel kasba’s langs de weg en kleine dorpjes.
De uitgestrekte bergformaties van de Hoge Atlas nog steeds op de achtergrond. Er komt gewoon geen eind aan.
Het inmiddels vertrouwde beeld van kinderen in de leeftijd van onze kleinkinderen op fietsjes en hollend langs de weg.
De kleding van de vrouwen is anders dan in het Noorden. Minder zwarte gewaden maar over de zwarte jurken vaak lappen gewikkeld die mij doen denken aan een douche gordijn of tafelkleed. Genoeg stof om het eventueel voor de mond te houden als er veel zand opstuift of als er toeristen voorbij komen.
We rijden door het “ rozendorp”, met heel winkeltjes waar variaties op rozengeurtjes, olie e.d. verkocht worden. Alles in knalroze.
We vragen ons af waar de rozenkwekerijen dan zijn waar deze buurt bekend om is. Een raadsel in dit enorm droge land.
Onze nieuwe camping heeft gelukkig weer een zwembad. Oud en ooit schoon geweest, maar het water lijkt goed genoeg om in te zwemmen. Douches met koud water etc. Inmiddels ook vertrouwd.
Het eten in het restaurant smaakt goed en zowaar is er een keer wijn ter verkrijgen (de camping heeft Franse eigenaren)
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap