Vandaag de langste tocht, 297 km.
Maar ook een mooie tocht.
We volgen het routeboek en missen wederom een aanwijzing. Hierdoor toch een TomTommetje, door een prachtig gebied, weids, kaal en ruig. Veel schaapskuddes maar ook het skigebied van Marokko. Vermoedelijk ook weer met een buitenverblijf van de koning (zoals hij in iedere stad een paleis heeft dat altijd te herkennen is aan de hokjes van de bewakers).
Tenslotte pakken we doorgaande weg weer op door de Midden Atlas, met prachtige uitzichten. Op de top geen parkeerplaats, maar gelukkig stopten we eerder bij een mooi punt.
Overigens merk je hier nauwelijks op welke hoogte je rijdt.
Van de Midden Atlas naar de hoge Atlas, met ruigere bergen, minder schaapskuddes en meer een pasweg. Bovenop (1975 meter) dit keer wel een parkeerplaats, annex vuilnisbelt en meteen een bedelende mevrouw. Dit gaat we vanaf nu vaker tegenkomen.
Vanaf hier zien we veel lemen huizen (kashba’s)
Tegen 15.00 uur komen we als tweede aan op de camping, midden tussen de prachtige rood gekleurde bergen. Veel campings zijn onderdeel van een hotel. Een schaduwplek is hier zeer welkom, een tafelkleed wordt opgeofferd om nog meer schaduw te creëren.
Een toiletgebouw in de stijl van lemenhuizen blijkt bijzonder schoon te zijn en zelfs warm water te geven. (Moet welk gezegd dat uit de koude kraan hier ook warm water komt…)
Op de foto de camping- hotelhouder (met rode pet) en zijn broer (wordt vervolgd in de 2 volgende verslagen).

Het verkeer.
Marokkanen rijden over het algemeen redelijk netjes en rustig.
Moet ook wel met al die politiecontroles onderweg. Meestal gaat het om controle van papieren en liggen er spijkermatten om tussen door te slalommen.
Echter er zijn ook controles met Lasers en daar ging het even mis.
We worden aangehouden voor 10 km te hard rijden. Alle papieren en paspoort erbij evenals het bekende vodje als invoerbewijs van de auto. Dat oom agent niet begrijpt wat erop staat nemen we op de koop toe. Tien minuten later rijden we weer door en zijn 150 Dirham (€ 15,-) armer inclusief een compliment voor de mooie caravan.

Wat komen we nog meer tegen in het verkeer:
Rotondes waar soms een stoplicht voor staat en waar het dan echt onduidelijk wordt wie er voorrang heeft.
3 rijen dik in de stad, in de spit is dat niet fijn rijden.
Hobbels overal, iedereen ziet er wel eens over het hoofd en dat is vervelend. De caravan controleren op los zittende onderdelen is inmiddels een dagelijkse klus voor Peter geworden.
Geen pionnen naast de weg om een gat of omleiding aan te geven, maar stapeltjes stenen.
Maximum snelheden die variëren van 100 naar 60, naar 40 km. Door alle politiecontroles kunnen we wel concluderen dat bijna iedereen zich eraan houdt.
Hoog opgestapelde auto’s met kratten fruit of matrassen, het is een heel normaal verkeersbeeld.
Een hoog aantal oude Mercedessen meestal volgepropt met mensen en ze blijven nog rijden ook. (Maar ook genoeg nieuwe auto’s).

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap