Vandaag een lange dag met excursie naar Mèknes en Volubilis.
Per touringcar een lange tocht naar Volubilis. Met onderweg koffie en vooral een aantal fotostops. (We gaan 2 dagen met deze gids op stap en de volgende dag krijgen we wel een beetje genoeg van alle ‘ fotostops’).
Volubilis was een enorme Romeinse nederzetting. Wederom in een gebied met veel olijfbomen en tarwevelden in de omgeving.
Wat er nog van over is zijn ruïnes en enkele goed bewaarde mozaïeken. De stad is pas in 1950 ontdekt in de Franse tijd, zoals onze gids nog vaak zal benadrukken. Marokko heeft naast perioden met heerschappij van koningen, ook de twee aardbevingen en de Franse overheersing die telkens genoemd worden.
Deze stad werd vanaf de 3e eeuw bewoond door de koning, zijn 4 vrouwen en 400 concubines. Er waren drie soorten slaven, de kleurlingen, de joden en de berbers. De directe slaven van de koning waren de kleurlingen, die mochten in het dorp wonen.
De anderen woonden (wonen lijkt mij een te ruim begrip) in de omgeving. Triest detail, de slaven werden allen gecastreerd, zodat er in elk geval geen menging van het ras kon ontstaan.
Interessant om te zien, maar er is wel wat fantasie bij nodig. Combinatie van enorme hitte, ruïnes en omgeving maken wel indruk. Goed overgebleven behalve de mozaïeken, ook de wasplaats en de olijfpers. de olijfpers werd bediend door de slaven; je zou verwachten door muilezels.
Hierna krijgen we alleen een ‘fotostop’ van het dorp Moulay Idriss, een heilige stad. Jammer die moet dan maar op het wensenlijstje blijven staan.
In Mèknes aangekomen krijgen we eerst een lunch. Ik heb altijd argwaan bij dit soort toeristen restaurants. De verrassing is des te groter als we een prima maaltijd krijgen. We zitten aan ronde tafels en in het midden komen grote schalen waar we allen uit opscheppen. Het voorgerecht altijd met groenten (wortelen, courgette of vergelijkbaar, kikkererwten, linzen, tomaten) en brood. Het absolute hoogtepunt was hier het lam dat op een grote schaal en in zijn geheel werd opgediend. Heel lekker, zelfs Peter eet hiervan. Daarna nog een zoet bladerdeeg gebak (dit keer kan ik er echt niet van af blijven) en altijd vers fruit toe.
Tenslotte nog wat hoogtepunten van Mèknes, helaas voornamelijk per bus en beperkend tot poorten. Want de stadsmuren en alle poorten die toegang geven tot de medina of kashba zijn ze trots op.
Na zo’n dag kan een middagslaapje in de bus terug geen kwaad.
Het zwembad is groot en lekker verkoelend, de muziek is echter te hard en niet voor onze leeftijd. Tot op de camping te horen, we moeten het ermee doen.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap