Zaterdag 19 april.
Zoals de titel al doet vermoeden, we hebben gisteravond besloten om weer eens naar de Cevennen te gaan. Toen onze kinderen nog klein waren zijn we daar vaak geweest. Bijna alleen maar goede herinneringen. Gevaarlijk om daarnaar terug te gaan maar ik (Jan) wil dat heel graag. En dus rijden we vandaag van de strakblauwe lucht in Villerest naar het steeds donker wordende zuiden. Wat een regen. Zelfs onweer als we op onze camping aankomen, camping le Verdier in l'Estrechure, 30 jaar geleden ons paradijs. Nu een typisch Franse rijtjes camping met jaar staanplaatsen bezet door oude aftandse caravans. Dus dat valt tegen. Maar het regent en onweert zo hard en het is er zo'n modder zooi dat we na installatie de camper niet meer uitkomen. Binnen is het lekker knus en de kachel brandt dus we zitten er lekker bij.

Zondag 20 april.
Het regent, dondert en bliksemt tot een uur of 4 en dan .......magic. De regen en het onweer houden op. Als we rond 8 uur de camper uitkomen zijn de grootste plassen al weg. Het zonnetje schijnt, de camping douche is lekker warm, de dag begint prima.
We fietsen vandaag een landschappelijk heel mooie route van zo'n 40 km, en komen uit in St. Jean du Gard, de grootste plaats hier in de buurt. En daar vallen we met onze neus in de boter, het is er het Boulegan festival. Dat is een festival met zowel traditionele- als modernere muziek, maar wel allemaal in een vintage jasje, met traditionele instrumenten. Mensen lopen er rond met de gitaar op de rug, de viool in de hand, de accordeon om de schouder ..... en beginnen dan zomaar ineens te spelen, alleen of met anderen, het kan allemaal. En is er ergens muziek, dan beginnen de mensen er omheen te dansen. Het geheel doet denken aan de hippie tijd. Maar ook meer dan dat. Bij traditionele muziek begint men dan ook de bijbehorende volksdans te dansen. Dus niet zomaar wat dansen, nee het is de echt bij dat type muziek horende dans.
De gebruikte traditionele instrumenten worden ook ter plaatse verhandeld. Er is een markt waar je fluiten, accordeons, violen gitaren, ..... enz. kunt uitproberen en als je wilt kunt kopen.
Helaas kunnen er bij dit verslag geen videos geplaatst worden, alleen foto's. Maar willen jullie wat horen, laat maar weten dan stuurt Marlene je wel een filmpje.
Na een paar uur genieten van dit spectakel fietsen we weer terug naar de camping, waar we nog lekker in de zon zitten.
Als ik dit schrijf (ongeveer half 10) regent het weer. Maar dat maakt niet uit, we zitten droog en het is lekker warm.

Maandag 21 april.
Jullie raden het al, het heeft vannacht weer flink geregend, maar als we wakker worden is het droog en worden de blauwe stukken in de lucht steeds groter👍. We wachten een tijdje op nog meer blauw en gaan dan fietsen, naar de Col du Pas. Niet alleen landschappelijk heel mooi, maar historisch ook belangrijk, maar daar is niet veel meer van te zien. Toen eind 17e eeuw het calvinisme verboden werd in Frankrijk ("un roi, une loi, une fois", oftewel één koning, één wet en één geloof) vluchtten bijna alle Hugenoten ( zo heetten de calvinisten in Frankrijk) naar het buitenland, er kwamen er bijv. ongeveer 50.000 naar Nederland. Een klein deel bleef in Frankrijk, zij verscholen zich in onherbergzame dalen in de Cevennen, waar ze zich als katholieken voordeden. En door zo'n dal fietsen wij vandaag. Menig al dat niet verwaarloosd kloosterachtig gebouw op ontoegankelijke plaatsen getuigd er nog van.
We genieten van onze elektrische fietsen, we blijken tot nu toe nog alles te kunnen fietsen als in onze jongere jaren. Heerlijk.
Van de Col du Pas (833 m. hoog) rijden we licht klimmend nog door naar de zelfs iets hogere Col de l'Espinas (849 m.) pm daarna 29 km. af te dalen naar de camping. O ja, en met een terras pauze in het sfeervolle Saint-André-de-Valborne.

Geschreven door Janenmarlene