Het blijkt gelukkig goed weer te zijn, zeg maar rustig fantastisch mooi weer.
We hebben overnacht in Aquas Calientes, een grotere plaats, zo'n 1500 hoogtemeters onder Machu Picchu. Omdat we daar zo vroeg mogelijk willen zijn, staan we 's morgens om 4 uur op om met de eerste bus naar boven te kunnen. En dat lukt, we zitten helemaal voor in de grote stroom toeristen die komen gaat.
Machu Picchu wordt ook wel de verborgen Incastad genoemd. Verborgen omdat het zo diep in het dal en dus zo ver weg in de jungle ligt, dat het nooit door de Spanjaarden is ontdekt, en dus heel intact is gebleven. Er zijn zelfs familie blijven wonen tot het in 1911 werd "ontdekt" door Amerikaanse onderzoekers.

Octavio leidt ons op een heel bijzondere manier rond. Dit is geen bezoek, hij maakt er een belevenis van. In het begin slaat hij allerlei uitzichtpunten over, het wordt volgens hem nog mooier en we zitten al gauw helemaal vooraan in de toeristen stroom. En dan begint zijn meeslepende verhaal. Over het geheel van Machu Picchu, over hoe de mensen daar geleefd hebben, hun landbouw technieken, hun bouwwijze, hun astrologische kennis, hun geloofswereld. En altijd werd de uitleg gegeven op een plaats waar de gevolgen zichtbaar waren. Je kunt je niet voorstellen dat men daar 600 jaar geleden een zonnetempel bouwde met maar twee ramen, die zo precies gemaakt zijn dat op 21 december en op 21 juli de zon precies dezelfde heilige plek in de tempel bescheen, maar wel door de twee verschillende ramen.
Of hoe ze voor hun landbouw op de meest onmogelijke plaatsen toch terrassen aan wisten te leggen, hoog tegen de hellingen.
Of de precisie waarmee enorme rotsblokken passend op elkaar aansluiten, aardbevingsbestendig gebouwd.
We zijn zeer onder de indruk van het geheel.

Na de bezichtiging nemen we afscheid van Octavio. We wisselen cadeau’s uit. Wij krijgen alletwee van hem een Chakana, een Inca kruis. Hét symbool van de Inca’s waarop de hele spirituele belevingswereld van de Inca’s wordt samengevat. We hebben het idee er een goede vriend bij te hebben gekregen.

Zonder hem lopen we naar Intihuatana, de zonnepoort hoog boven de stad. De poort deed voor de Inca’s dienst als een soort zonnewijzer en stuurde zo hun landbouw processen aan. We hebben daar een uurtje, ieder voor zich, mediterend alles op ons in laten werken. Vol van indrukwekkende indrukken.
Toen was het hurry up. Naar beneden lopen, bus naar Aguas Calientes, eten inkopen, met de trein naar Ollantaytambo, met de taxi terug naar Cusco, waar we om een uur of 9 ’s avonds in ons hotel aankomen, nu in de stromende regen. We drinken wat en duiken meteen het bed in.
Gelukkig morgen een vrije dag in Cusco om bij te komen van alles.

Geschreven door Janenmarlene