Vandaag een prachtige dag gehad. Het is wat minder weer, 20 graden maar!!!! Dus uitstekend voor wat we vandaag van plan zijn. Om 9 uur staat een auto klaar inclusief onze gids. Ze brengt ons richting de Chinese grens naar de pas. Daarvandaan heb je een prachtig uitzicht richting China, tenminste als het niet zo mistig was geweest. Af en toe komt de zon door en zien we de weg beneden liggen. We moeten wel op de foto met diverse Vietnamese mensen. Daarna terug naar de Silver water fall, Thàck Bac. Deze waterval heeft deze naam omdat het water zo wit is, voor de Vietnamese mensen, dat het net zilver is. Op dit moment heeft het erg weinig geregend daarom is er maar een kleine waterval.
We gaan naar Sapa terug om onze bagage op te halen in het hotel. We gebruiken de tijd ook om nog even Sapa nogmaals te bekijken en om te lunchen.
Dan worden we weer opgehaald voor het volgende: wandeling bij Ta Phin, het geboorte dorp van onze gids. Alleen al om er te komen! We wanen ons in een aflevering van most dangerous roads. Wat een weg en je moet nog tol betalen ook. Maar liefst €1.60 pp. Maar dan krijg je ook wat!
Het dorp was heel authentiek. Op zo'n moment besef je zo veel te meer dat we het goed hebben.
We worden rondgeleid door de gids (natuurlijk) en haar moeder. Maar dan komt er ook een tante bij en aan het eind de hele familie. Door het dorp, door de rijstvelden en tot slot mogen we ook het familiehuis zien. Dat ze daarna allemaal hun home made handicraft aan ons proberen te slijten nemen we op de koop toe. We kopen natuurlijk een en ander maar we worden echt niet onder druk gezet.
De tante heeft dezelfde leeftijd als ik.......ik voel me ineens jaren jonger!!!! Bijna geen tanden in haar mond en behoorlijk gerimpeld. Waar klaag ik over?
De huizen zijn niet veel. Een grote ruimte met in het midden een vuur waarop gekookt wordt. Geen schoorsteen erboven. Alles is daar zwart geblakerd. Erboven worden de rijst en de maïs gedroogd, voorraad voor de winter . Kleine stoeltjes erom heen. In het gedeelte wat voor de kamer door moet gaan staat een groot bed (voor de logés), lekker bij een ander vuur. (want het kan er behoorlijk koud zijn). Hun eigen slaapkamers staan achter een houten muur.
Als je ziet waar de kinderen mee spelen, waan je je weer terug in de jaren vijftig. Knikkers voor de jongens, elastieken voor de meisjes.
Rond 5 uur rijden we weer over die verschrikkelijk slechte weg terug en nemen afscheid van onze gids. Ze heeft "geregeld" dat we door de chauffeur afgezet worden bij een restaurant waar weer een vriendin zit die ons zal begeleiden naar de trein. Daar moet je 90 minuten van te voren aanwezig zijn in speciale wachtruimten. Nu kunnen we rustig wat eten en zij regelt alles. Prachtig zoals dat hier werkt, alles wordt geregeld, weinig vastgelegd en het komt allemaal goed. Tot nu toe tenminste. We krijgen zelfs nog een telefoontje van het reisbureau dat er een ontbijtje morgen klaar staat als we om 5uur in Hanoi aan komen en we de rest van de bagage gaan ophalen in het hotel
En nu op naar de trein, terug naar Hanoi. Onze amazing Sapa dagen zitten erop.

Geschreven door Janenmarlene