Woensdag 22 mei.

Rond een uur of negen vertrekken we vanuit Bussaco, om naar Aveiro te gaan, maar een kleine 50 km rijden.
Aveiro wordt ook wel het Venetië van Portugal genoemd vanwege zijn vele kanaaltjes (althans zo wordt het ons voorgespiegeld) en kleurrijke huisjes (ook dat wordt zo voorgespiegeld). Wat daarvan waar is komt later wel.
Aveiro was vroeger een belangrijke handelsplaats, met als handelswaar vis en zout. Het was een kleinschalig, veelkleurig dorp, kleine huisjes voor de vissers en zoutwinners. Later ging de haven verzanden en liep de visserij sterk terug. Ook de zoutwinning is erg teruggelopen van meer dan 300 zoutpannen vroeger naar iets meer dan 60 nu. Wel is er een modernere vissersvloot voor in de plaats gekomen en is er een zeehaven met wat industrie.

Dat traditionele deel willen we bekijken al zijn we gewaarschuwd dat het wel erg toeristisch is geworden.
En dat laatste blijkt ook wel. We lopen vandaag rond in het stadje en sluiten ons aan bij een kanalen boottocht. En zijn toch en beetje teleurgesteld. Het stadje is niet overal even mooi gerestaureerd en uitgebreid. Wat toch wel in positieve zin het meeste opvalt zijn de art nouveau panden die er zijn. Die zijn vroeger door de kapitaalkrachtigen gebouwd en daarvan zijn er een heel aantal gespaard gebleven.
We hebben een heel leuke ontmoeting met een NL's stel uit Arnhem. Zij hebben 12 jaar hier in de regio gewoond en kennen de mores van het land goed. We eten samen met ze en ze helpen ons met het uitzoeken van typisch Portugese gerechten. Zo eten we bijv. stokvis, een lekkernij hier.

Donderdag 23 mei.

Voordat we naar Porto rijden maken we eerst nog een fietstocht door de lagunes, naar de grootste vuurtoren van Portugal en naar Costa Nova. In dat laatste dorpje schijnen de oude gekleurde huisjes nog goed behouden te zijn. De tocht naar de vuurtoren valt tegen, alleen maar haven industrie. Dan maar via het lagune gebied naar Costa Nova. Mooi, alleen ............ Marlene haar fietsband blijkt (weer) lek. Costa Nova is inderdaad mooi, de lagune ook, maar we zijn toch maar weer omgedraaid, de kortste weg naar huis. Met een paar keer band oppompen gaat dat gelukkig goed.

Daaropvolgend besluiten we om naar Porto te rijden. Daar heeft Marlene een camperplaats vlak bij het centrum uitgezocht, helemaal ideaal. Tot we er aankomen. Dan blijkt de camperplaats vol en alles zo vol geparkeerd dat ik er nauwelijks door kom met de camper. En het wordt helemaal mooi als blijkt dat er een vrachtwagen gelost wordt waardoor ik via een nog smaller straatje verder moet. Gelukkig helpt de parkeerplaats beheerder me met heel goede aanwijzingen. Als ik mijn spiegels weer uitklap en erin kijk blijkt dat ik aan weerskanten misschien 5 cm speelruimte heb😬😬😬. Maar gelukkig het gaat goed.
Alles wat we proberen in Porto zit vol. Campings vol, camperplaatsen vol of heel onveilig. En dan nemen we met pijn in het hart een drastisch besluit, we laten Porto vallen en trekken door, de Douro vallei in. En dat blijkt een goede keuze, de vallei is prachtig. We volgen de Rota do Romãnico met veel overblijfselen uit de Romeinse tijd. De weg gaat kronkelig door de bergen, omhoog en omlaag, met uitzicht op de Douro en de wijnvelden. In het oude Lamego zoeken we een camping op, en ........ die blijkt vol.
Dus staan we nu op wéér een camperplaats hoog boven het dorp. Maar vlakbij het Santuario de Nossa Signora dos Remédios. Morgen gaan we dat bekijken en we besluiten tevens ooit een citytrip te maken naar Porto, want dat is zeker de moeite waard van wat wij gezien hebben in het voorbij rijden. Toch een wat katerig gevoel alles bij elkaar, alhoewel de mooie Douro vallei veel goed maakt.

Geschreven door Janenmarlene