We verlaten ons heerlijk adresje in Mai Chau om eerst naar de zondagsmarkt te gaan (Pa Co Market). Hier komen zondags heel veel bergvolkeren hun inkopen doen. Een zeer kleurrijk geheel. Deze markt is voor namelijk voor de kleding. Prachtig wat een stofjes en kleurtjes. Paars, blauw, groen, rood geweven stoffen en daarbij geborduurde randen voor de mouwen. De H'Mong komen daar hun inkopen doen.
Verder natuurlijk de gebruikelijke dingen op zo'n markt. Varkenskoppen, zwarte Vietnamese hangbuik zwijntjes, keukengerei, vissen enz enz. Een zeer kleurrijk geheel.
Daarna gaan we door. Onze chauffeur spreekt geen woord Engels, maar geeft de indruk ook niet te weten waar we heen moeten, terwijl ons reisbureau dat wel door gegeven zou moeten hebben. We proberen te bellen naar ons reisbureau maar die nemen niet op!!! Daarom belt de chauffeur onze vorige gids en die vertelt hem weer nadat die ons gesproken heeft waar we heen moeten. Verwarring al om. Echt iets voor mij. We moeten maar vertrouwen dat het goed komt, en dat komt dan ook. De vriendin van de chauffeur is ook mee gekomen en zij probeert nu via Google translate. Maar dan krijg je toch gekke zinnen.
Toch ondanks alles gaat het goed. We lunchen ergens onderweg. Moeten natuurlijk op de foto met de eigenaresse voordat ze voor ons Pho maakt. Dat is een bouillon met rijstnoedels, verse kruiden en bv kip. En dat wordt dan gegeten met stokjes en een lepel. Verder stonden in haar keuken ook flessen met slangen in alcohol (zouden de vitaliteit verhogen). Jakkes. De wc wil je niet weten, maar soms kan het niet anders.
Dan gaan we door naar Tam Coc, het "halongbaai op het land" wordt het ook wel genoemd. Hier zijn ook Karst formaties te zien, maar terwijl die van Halongbaai uit de zee oprijzen, gebeurt dat bij Tam Coc uit een zee van rijstvelden. Je hoort er niet bij in Vietnam als je dit niet per boot hebt verkend, tenminste dat denken we, zo druk is het. Dus we sluiten ons aan. We laten ons roeien over een rivier die regelmatig door grotten stroomt, die zo laag zijn dat je moet oppassen dat je je hoofd niet stoot. De tocht duurt zo'n kleine 2 uur. En al die tijd roeit een jonge vrouw ons (4 personen). Soms roeit ze met haar benen om haar armen even rust te geven.
Onze chauffeur brengt ons daarna naar het hotel in Ninh Bihn. Het was weliswaar geen inspannende dag, veel auto rijden, roeiboot zitten, maar weer zeer de moeite waard.

Geschreven door Janenmarlene