Vandaag verlaten we het inmiddels vertrouwde Kebun Kita. Na een hartelijk afscheid stappen we om kwart over 5 's morgens weer bij Ateng in de auto.
We rijden eerst naar Lovina, aan de noordkust. Ateng heeft daar een boot liggen, waarmee we dolfijnen gaan spotten. Het is een traditionele Balinese boot, ook gebruikt door de plaatselijke vissers. Het is vroeg, de echte vissers komen net terug.
Dolfijnen genoeg, maar wat zijn ze moeilijk te fotograferen! Om onze boot heen zie je ze springen, met 4,5 of meer. Prachtig gezicht.
Daarna gaan we boven het koraal voor de kust ook nog snorkelen. Zelfs Marlene doet mee. Heel goed en dapper want eerder heeft ze dat nooit gedurfd. Maar met zo'n modern masker lukt het wel. Prachtige tropische vissen, in allerlei kleuren, zwemmen onder ons.
Dan rijden we weer de bergen in, o.a. langs de vulkaan Batur, langs veel rijstvelden. Maar we zien ook verschillende gewassen die we niet eerder zagen. Cashew noten, kruidnagelbomen, ....
We maken een grote stop bij Pura Tirta Empul, de tempel van het heilige water. Een Hindoeïstische tempel, gebouwd in 962 na Chr. Hier welt heilig water op uit de vulkanische bodem. De Balinezen en ook veel toeristen betreden de basins om te bidden en om zich geestelijk te reinigen. Prachtig om te zien hoe zij zich in hun kleurrijke sarongs in het water reinigen. Volgens de overlevering is het heilige water een geschenk van de god Indra, waarmee het inheemse volk werd gered toen de nabij gelegen rivier vergiftigd was geraakt.
De laatste stop is bij een oud vrouwtje die op het strand op een heel traditionele manier zout wint uit het zeewater. Ze haalt het water uit de zee, giet het zoute zeewater dan uit over een bed van zwart vulkanisch zand. Terwijl het water dan verdampt hechten mineralen uit het zand zich aan de zoutkristallen. Dit nieuwe zout wordt dan vervolgens weer uit het zand opgelost en die pekel wordt dan ingedampt in uitgeholde boomstammen zodat het zout met een heel speciale smaak achterblijft. Echt heel lekker.

En dan is het tijd om naar ons hotel in Candidasa te gaan. We betrekken daar voor de komende dagen een bungalowtje aan het strand. Op zondag houden we een rustdag. We blijven lekker lang luieren voor onze bungalow, lezen wat en nemen zo nu en dan een verfrissende duik.
's Middags gaan we op bezoek bij Karel Schols. Karel komt net als wij ook uit Venray en woont nou in Duiven waar hij wethouder van onderwijs was, daar kenden we elkaar meer van dan van Venray.
Karel beheert 2 familie stichtingen, die 3 sociale projecten (in Malawi, Indonesië en de Philippijnen) in stand houden, vooral gericht op kansarme kinderen. In Candidasa heeft hij opvang geregeld voor kinderen die naast de leerplicht geen mogelijkheden voor verder onderwijs meer hebben omdat hun ouders daar te arm voor zijn. In zijn instituut worden in totaal zo'n 250 kinderen opgevangen.
Heel bijzonder. Naast praten over zijn project, halen we ook veel jeugdherinneringen op. Heel gezellig.

Geschreven door Janenmarlene