Het is weer vroeg dag vandaag, om 8 uur meldt onze local guide zich voor ons bij de receptie. We gaan vandaag een wandeltocht maken naar diverse bergdorpen in de omgeving hier. 15 km staat er in het programma en het hadden er nog wel meer mogen zijn als we tijd hadden gehad, wat een dag!
We beginnen bij het hotel en lopen tussen de rijstvelden door het hoofddal uit. Het is ook vroeg al heel warm.
Dan begint de klim, eerst nog geleidelijk.
Na een paar km wanen we ons even in Zevenaar, we komen bij een steenbakoven. Zo moet het er bij de Panoven vroeger ook uitgezien hebben. In die gloeiende hitte werken mensen keihard omdat ze via stukloon uitbetaald krijgen. Het proces is precies hetzelfde verder. Alles gaat met de hand.
We mogen alles bekijken en fotograferen. Het lijkt zelf wel of de mensen waarderen dat je in hen geïnteresseerd bent.
De klim gaat verder, het wordt ook steiler en warmer. Poepoe, we wisten niet dat je zo kunt zweten.
Na een half uur komen we bij een hutje waar een man in zijn eentje rijst zit te dorsen. Ook dit gebeurt volledig handmatig. Hij heeft zijn kindje bij zich, een jaar of 3. Het kind is zo verbaasd om ons te zien dat het pardoes van de trap valt. Huilen, maar een handvol Nederlandse gedroogde abrikozen doet wonderen, hij is meteen stil.
We trekken verder, nog hoger, het blijft steil en wordt nog warmer. Gelukkig na een half uur weer een hutje. Weer een man, nu helemaal alleen. Hij is met zijn waterbuffels de bergen in getrokken voor het verse gras. Hij biedt ons groene thee en (nog beter) schaduw aan. Hij legt ons uit hoe zijn leven er uitziet. Daarna krijgen we fruit van hem uit eigen oogst, verzameld in de natuur. Heerlijke mango's en papayas. Om te smullen. We hebben hem wat geld gegeven, maar waarschijnlijk teveel want hij komt meteen daarna met nog twee mango's aan, nu heeft hij er zelf geen meer. Na lang aandringen van zijn kant nemen we er nog 1 mee.
Verder gaat de tocht, hoger en warmer.
We stoppen regelmatig om te drinken en foto's te maken. Het is overweldigend mooi.
Het is al na enen als we willen gaan lunchen. De gids heeft voor onderweg lunch pakketten meegenomen. Hij vraagt dan aan, ook voor hem vreemde, mensen die in een paalwoning wonen of we onder hun huis mogen gaan zitten. Maar dat willen ze niet, we moeten in hun huis komen zitten. We eten er onze lunch, zittend in die 2 lekkere luie stoelen die ze hebben. Moeder de vrouw zit op de grond. Daarna laten ze ons trots hun hele huis zien. Ook weer een paalwoning, kenmerkend voor deze streek. Het verschijnsel paalwoningen komt van vroeger, de tijd dat hier veel gevaarlijk wild voorkwam. M.n. de tijger, die weliswaar uitgestorven is, maar laatst is er weer een gesignaleerd, waar ze heel trots op zijn.
Na de bezichtiging van het huis vinden ze dat we wel een middagdutje verdiend hebben. Er worden matten op de vloer gelegd en we moeten even gaan liggen om een tukje te doen. Dat kunnen we goed gebruiken. Rond 3 uur lopen we weer door. Door het nog steeds warme regenwoud, maar na ruim een km begint gelukkig de afdaling, nog steeds warm maar gelukkig minder zwaar.
We zouden nog veel meer kunnen vertellen over vandaag. Bijv. dat de gids voorop loopt en met een stok op de grond slaat op plekken waar hij een slang vermoedt. Eén keer roept hij ons en als we er zijn zien we er net een wegschieten.
Maar we stoppen ermee. Het was weer een onverbeterlijke dag, maar wat het meeste bijblijft is de gastvrijheid en vrolijkheid van de mensen. Ondanks de moeilijke omstandigheden waaronder zij leven. Ze hebben zo weinig en ze delen zoveel. En hun kracht. Grote vrachten gaan op hun ruggen naar beneden. We doen het ze niet na. Wij zijn al blij dat we 16 km gelopen hebben, met alleen maar een rugzakje met eten.

Geschreven door Janenmarlene