Donderdag 9 mei.
Vandaag nemen Niek en Rinske de organisatie van de dag voor hun rekening. Ze nemen ons mee naar de vuurtoren van Cabo de São Vicente, op het meest zuidwestelijke puntje van Portugal. Hiervan dacht men vroeger dat dit het einde van de wereld was. Als je hier in de oceaan valt en je zwemt door, dan kom je in Amerika uit.
We vertrekken vroeg, om mooi op tijd bij de vuurtoren te zijn. Is maar goed, we kunnen de auto's er vlak bij parkeren. Als we terugkomen van de wandeling is dat heel anders.
Bij de vuurtoren vertelt Niek in kleinkinderen taal over hoe de ontdekkingsreizigers vroeger van hieruit vertrokken. De Portugezen speelden daarbij een belangrijke rol, zij leverden vanuit Europa de eerste ontdekkingsreizigers.
We maken een mooie rondwandeling waarbij we alletwee de kanten van de klif goed te zien krijgen.
Daarna gaan we door naar een heel mooi, niet te groot (surf)strand. Met een perfect terras erbij, waar je ook nog lekker kunt eten. Een ideale combinatie.
Rond 5 uur zijn we weer thuis, waar het zwembad op ons wacht. In het zwembad wordt geoefend om een toren van 4 personen hoog te maken. Wat uiteindelijk ook lukt.
Na het eten krijgen we weer een gebruikelijke show van de kinderen. Daarna naar bed.
Hier in Portugal is de halve finale Song Festival pas morgenvroeg om half 8 hebben we tegen de kinderen gezegd. Ze snappen dat dat niet zo is, maar nemen er gelukkig genoegen mee. Er is weinig keuze voor ze😂🤣😂. Maar Europa papa is favoriet bij hen!

Vrijdag 10 mei.
De kinderen zijn er vroeg bij vanmorgen, om half 8 begint immers het Eurovisiesongfestival, dat willen ze niet missen. Behalve Anna, die slaapt liever uit😄.
Daarna komen we met z'n allen langzaam op gang. Behalve Niek, die is al om 7 uur vertrokken op zijn wielrenfiets. Dan is hij op tijd terug voor het dagprogramma met de rest.
Er zijn vandaag drie activiteiten, voor elk wat wils.
Marlene en ik gaan fietsen, Rinske, Niek, Theo, Thijn, Anna, Maud en Fiene gaan naar een spectaculair waterpark en Sebastiaan, Aukje en Janneke gaan met Sem en Jinthe naar het strand.
Iedereen heeft het naar de zin. Marlene en ik maken een heel mooie fietstocht van ongeveer 40 km, zowel door het binnenland als langs de kust. Met natuurlijk een heerlijke lunch in een haventje.
De strand ploeg treft het ook. Een rustig strand met schaduw zodat ze niet in de brandende zon zitten. Het zeewater is nog wel tamelijk koud.
De waterpark bezoekers zijn helemaal door het dolle heen, de ene waterglijbaan was nog spectaculairder dan de andere, ze raken er niet over uitgepraat.
Door alle enthousiaste verhalen die we elkaar vertellen is het te laat als Marlene ons eraan herinnert dat we nog een groepsfoto moeten maken. Die maken we op het balkon in de ondergaande zon, met de zee op de achtergrond. Alleen voor Sem is het dan duidelijk al te laat. Die heeft geen zin meer om te poseren 😂.

Zaterdag 11 mei.
De dag van afscheid nemen😭, een heel fijne week zit erop. De kinderen gaan terug naar huis, wij trekken weer verder. We hebben met z'n allen een fantastische week gehad. Toch heerlijk dat we dat zo kunnen doen.
Ons volgende doel is een camperplaats bij Monchique. Dat is maar iets meer dan 40 km rijden, maar die camperplaats schijnt een soort paradijs te zijn, midden tussen de bijna 1000 meter hoge bergen met een fantastisch uitzicht. Dat blijkt allemaal waar te zijn als we er rond een uur of 12 aankomen. Met recht een oase van rust. Voor ons een heerlijke plek om lekker te na te genieten van de afgelopen week. Een mooie overgang van een week met 14 man, naar de rest van onze vakantie met z'n 2
Alleen de voorband van Marlene's fiets moet geplakt worden, die is gisteren lek geraakt. Verder een heerlijk fris zwembad met een prachtig uitzicht en natuurlijk de zaterdag Volkskrant.

Geschreven door Janenmarlene