Wat een dagen hebben we achter ons, wat een indrukken. En inderdaad Clif, zoals je in je reactie schreef, ook voor ons is het net als een boek. Fijn dat je het ook zo leest.
Laten we maar bij het begin beginnen.
Maandagmorgen héél vroeg, we worden door een taxi opgehaald, op het vliegveld afgezet en punctueel 7.10 uur, precies volgens planning stijgt het vliegtuig op. Bestemming Uyuni in het zuiden van Bolivia. We zullen in drie dagen met een 4 Wheel drive naar San Pedro de Atacama in Chili rijden. Een grote jeep, met 5 passagiers, een chauffeur en, zo blijkt al gauw , een waardeloze gids.
Dat bleek al tijdens ons eerste bezichtigingspunt, een kerkhof voor treinen bij Uyuni. Onze gids wist nauwelijks iets te vertellen. Na het instorten van de zilvermarkt rond 1990 bleek de hele treinen infrastructuur ineens overbodig. In plaats van de zaak te ontmantelen, hebben ze de afgedankte treinen maar in de woestijn gestald. Leuk voor de toeristen.
Daarna rijden we terug naar Uyuni om het eten voor de komende dagen op te halen. Dat duurde even en toen moest de gids ook ineens wat ophalen. Na 20 minuten wachten was hij nog steeds niet terug, zijn zoveelste misser. Toen hebben we het reiskantoortje maar gebeld dat we hem niet meer nodig hadden en zijn we zonder hem vertrokken.😂😂😂😂😂 Onze chauffeur wist ook heel veel en onze japanse reisgenoot wist alles te vertalen. Prima oplossing.
Onze eerste bestemming is de Salar de Uyuni, een enorm zoutmeer. Het is een grote vlakte (ongeveer een kwart van heel Nederland) helemaal omgeven door bergen. Het water wat van de bergen afstroomt kan dus niet weg en door het warme en droge klimaat verdampt dat heel snel, de zouten en mineralen achterlatend. Zo is er een pakket zoutlagen van wel 120 m. dikte ontstaan. Men maakt er keukenzout van, maar men zaagt er ook blokken zoutsteen uit o.a. om huizen mee te bouwen.
Veel belangrijker voor ons is om dit te ervaren, stel je voor je vaart over het IJsselmeer, zo is dit ook. Alleen de boot is een auto en het water is zout. Uren rijden, zo indrukwekkend en totaal niet eentonig. Onderweg is er genoeg afleiding. We kijken bij een plek waar zout water uit de ondergrond omhoog borrelt. We lunchen, met het meegenomen eten, in een voormalig zouthotel, deze lokatie was in 2014 etappe plaats van de Parijs Dakar rally. We bezoeken een rotseiland in het zoutmeer, begroeid met prachtige cactussen. In de 16e eeuw was dit eiland toevluchtsoord voor de Inca's, op de vlucht voor de Spanjaarden. En onze chauffeur/gids blijkt een geweldige truc fotograaf te zijn. Zie de foto's verderop maar.
Rond 8 uur 's avonds komen we in ons onderkomen aan. Een eenvoudig maar goed hostel, goed van eten en een heel authentieke slaapkamer met zoutsteen muren en zoutsteen bedden.

Dinsdagmiddag ontbijten we om 7 uur en om half 8 zitten we alweer in de auto. Thema's van vandaag zijn vooral woestijnen en lagunes.
Om met de woestijnen te beginnen: de route gaat grotendeels door een woestijn met een heel moeilijke naam, maar morgen als we de grens met Chili overgaan heet die ineens de Atacama woestijn.
We bekijken er een, wat ze noemen, semi actieve vulkaan. Veel activiteiten zijn er niet te zien, een enkele rookpluim, maar het is een indrukwekkende berg.
We zien rotsformaties met indrukwekkende erosie vormen (o.a. een stenen boom, een rots die aan de onderkant helemaal is weggeschuurd door het zand dat door de wind wordt meegevoerd.
We zien toch wild, ondanks de droogte. We zien vicuña's, een vos die zijn prooi verorbert en een typisch ras woestijnkonijnen (vizcacha's).
Maar het hoogtepunt van de dag is toch steeds weer als we voorbij een lagune komen. Door de prachtige kleuren zijn die alleen al de moeite van het bekijken waard. Maar ze worden ook nog een bevolkt door duizenden flamingo's. Een ademloos schouwspel, al doen de beesten niets dan alleen maar eten lopen te zoeken (ze eten algen uit het ondiepe water) en mooi lopen te zijn. We raken niet uitgekeken en uitgefotografeerd.
Onderweg zien we opeens een fietser met bagage lopen, fiets aan de hand, fietsen gaat niet op dit stuk. Nou, dan maar lopen. Hij komt uit Zwitserland en is zijn fietstocht gestart in Colombia. Hij is al 5 maanden onderweg en wil doorfietsen tot Zuid Patagonie. Hij is dus ongeveer op de helft nou. Dapper hoor, of gek.
We zijn om 5 uur weer in een vergelijkbare hostel, al heeft Marlene hier wel warm water met douchen, ik niet meer. Gisteren hadden we alletwee koud water.
We gaan vroeg slapen, morgenvroeg is het ontbijt om kwart over 4 😥😥.

En inderdaad, na een héél erg korte en voor alletwee heel slechte nacht (we slapen op bijna 4400 m. hoogte) stappen we als 2 zombies in de auto en rijden naar de geiser en zwavelbronnen van Sol de Mañana. Je moet hier 's morgens rond of vlak na zonsopkomst zijn, dan is het veel mooier dan overdag als de zon hoog aan de hemel staat. En een prachtig gezicht is het, overal stoom, borrelende geluiden en borrelend modder.
Hier vlakbij liggen heerlijke thermaalbaden. Daar liggen we om half 7 heerlijk in het warme water bij te komen van de slechte nacht. Buiten het water is het stervens koud!!!
Daarna rijden we door naar de grens Bolivia-Chili.
Onderweg zien we mooie, slapende vulkanen met prachtige kleuren. We zien de rotsformaties in de Salvador Dali woestijn, ook te zien op sommige van zijn schilderijen. En we komen langs de prachtige Laguna Verde, helaas zonder pelicanen. Leven is in de lagune niet mogelijk omdat het water sterk arsenicum houdend is.
Rond 9 uur zijn we bij de grens. Halen onze uitreis stempel bij de Boliviaanse douane, laden de bagage over in een bus die ons naar San Pedro de Atacama zal brengen, nemen afscheid van onze reisgenoten van de afgelopen dagen en stappen in de bus. Die rijdt door tot de Chileense douane. Daar krijgen we weer een stempel, moet iedereen met zijn bagage de bus uit en worden we allemaal één voor één gecontroleerd. Alles moet open en wordt onderzocht. Anderhalf uur later kunnen we pas doorrijden. Rond half 12 komen we in San Pedro aan, een stadje midden in de Atacama woestijn. Het regent er gemiddeld 1x per jaar. Toch heeft men hier voldoende water uit de omringende bergen. Het is een ideaal stadje om bij te komen en uit te rusten van de voorgaande dagen en om het verslag bij te werken.
En dat met prachtig weer, 25 °, al is de zon heel sterk en voelt het veel warmer.

Geschreven door Janenmarlene