Vandaag hebben we free time in Hue, dat betekent dat niemand ons achter de broek zit met een programma. Maar free time betekent voor ons niet niets doen.
Dus om 6 uur als Marlene wakker wordt en ze ziet dat het droog is besluiten we om op te staan. Het leven begint hier immers al vroeg, dus waarom niet voor ons?
We gaan naar de lokale markt van Hue, waar zo lijkt het, iedereen zijn etenswaren te koop aanbiedt. Alles heerlijk vers zo vroeg in de morgen. Je kunt er ook kleine huishoudelijke dingen kopen. Marlene vindt wat voor haar kookclub vriendinnen.
Daarna ontbijten we in ons hotel. We eten de hele tijd zoveel mogelijk lokale gerechten, alleen met het ontbijt deden we dat nog niet. We besluiten dat vanmorgen wel te doen. Maar dat was eens maar nooit weer. Er gaat toch maar niets boven een continental breakfast vinden we allebei.
Omdat het nog steeds droog is, besluiten we om vandaag fietsen te huren en om de omgeving van Hue te verkennen. Een goed plan lijkt ons, totdat we de straat op fietsen en het op dat moment (alsof de weergoden erop gewacht hadden) begint te regenen. Alles wat we aan regenkleding bij ons hebben komt goed van pas.
Maar het kan de pret niet drukken! We fietsen de stad uit, stroomopwaarts de rivier volgend. Smalle weggetjes, door dorpjes slingerend, fietsen we de door het reisbureau geadviseerde route. Leuk om het platteland op die manier te zien. Bijv. hoe een man met een groot schepnet aan het vissen is, hoe sommige rijstvelden weer opnieuw ingeplant zijn (het is hier zo warm dat men 3 oogsten per jaar heeft), hoe verscholen achter bomen vaak hele mooie kleine pagodes liggen, ....
Dan komen we bij het doel van de fietstocht, de overdekte brug van Thanh Toan. Dit is een tamelijk onbekende, maar wel heel oude, mooie overdekte brug. Doordat hij zo afgelegen ligt is er nagenoeg geen toerisme. We bekijken de brug en drinken bij een mevrouw die wel een foto van ons wilde maken een kop lekkere Vietnamese koffie.
Daarna fietsen we terug naar Hue waar we rond lunchtijd aankomen. We lunchen heerlijk en proosten op Marlene 's broer Leo die vandaag 61 jaar is geworden.
Na de lunch fietsen we nog een keer rond het citadel en dan vinden we dat we nat genoeg zijn om ermee te stoppen.
Een ervaring rijker. Fietsen hier in Vietnam is namelijk niet als fietsen in Nederland. Het is hier minder chaotisch dan in Hanoi, maar het blijven vreemde taferelen hier, dat verkeer. Probeer maar eens een kruispunt over te steken terwijl eigenlijk niemand zich aan de verkeersregels houdt. En verder zie je weinig omdat je compleet in een regenponcho gevangen zit. Maar het is gelukt en we vinden het nog leuk ook.
Maar wat hebben wij het toch goed in Nederland!!!! Als je hier zo rond fietst en ziet hoe de mensen hier wonen. Hoe hun dagelijks leven is. Hoe je hier rond moet komen met zo weinig. Buiten in het vuile water je wasje doen.

Geschreven door Janenmarlene