We starten op dinsdag morgen vroeg met onze trektocht maar Machu Picchu.
Als je erheen wilt lopen kun je kiezen uit 3 mogelijkheden: de klassieke Inca trail vanuit de Stille Oceaan kant, de Salkantray track vanuit dezelfde kant maar dan veel langer en de Inca jungle trail die vanuit de Amazone kant gaat.
Wij kiezen om meerdere redenen voor die laatste
De belangrijkste reden is dat het verreweg de rustigste is. En we lopen die in een aangepaste versie. We lopen de klassieke weg, maar zullen overnachten bij koffieboeren, die ons dan ook hun bedrijf zullen laten zien. Door bij hen te overnachten, ondersteunen we de lokale economie
Dat dat heel goed werkt daarover straks meer.
Maar goed, vroeg opgehaald door onze vertrouwde gids Octavio, worden we eerst door een taxi naar een ander dal gebracht. We rijden over een ruim 4300 m. hoge bergpas naar het stroomgebied van de Amazone. Een prachtige route tussen 6000 m. hoge bergtoppen door. Helaas zien we er weinig van doordat het nogal nevelig is. Maar als we er een zien is die overweldigend.
De taxi zet ons af aan het begin van de route en we lopen nog maar net of zitten meteen in het Amazone woud. Wat een rijkdom aan planten en dieren. We zien o.a. 2 keer een grote zwarte gier (helaas was ik te laat met fotograferen), papagaaien, parkieten en kolibries. Maar veel, héél veel planten en vruchten in de jungle. Als Octavio ze kent plukt hij ze zodat we kunnen proeven. Heerlijk.
Het is heel vochtig warm en als je ook nog eens naar boven loopt met bagage, kun je je voorstellen dat dat heel vervelend kan zijn. Het water gutst over je heen.
Na ruim 3 uur lopen komen we bij koffieboer Alejandro en zijn vrouw Elvira, waar we zullen overnachten. We krijgen een drankje, betrekken onze kamer en krijgen een heerlijke lunch voorgeschoteld. De kamers zijn net nieuw, ze hebben uitgebreid. Erg basic, maar prachtig.
Dan moeten we aan het werk. Eerst gaan we met Elvira de jungle in om het eten voor vanavond te zoeken en oogsten. Onvoorstelbaar wat we allemaal vinden, bananen en ananas (misschien voor de hand liggend), wilde aardappelen, yuga wortel, chirri moya’s, coca, …… De mensen zijn hier totaal zelfvoorzienend. Voor hun vleesvoorziening houden ze kippen en cavia’s.
Nadat er genoeg eten verzameld is, leren we over de koffieteelt. Dat is hun hoofd inkomen. We krijgen het hele proces uitgelegd, gedemonstreerd én we doen zelf mee. We starten het proces met bonen die al geoogst en gedroogd zijn. Dus we pellen en branden de bonen en drinken dan onze eigen gemaakte koffie. Dat allemaal klaargemaakt in hun eigen huis.
's Avonds eten we bij het gezin, de meeste etenswaar hebben we die middag zelf geoogst 😁😁😁. Doordat gids Octavio ook Nederlands spreekt en kan tolken, kunnen we nu ook echt aan het gesprek deelnemen. Het blijkt dat deze vorm van toerisme de mensen echt helpt. Van het geld dat ze er (extra) mee verdienen, hebben ze al hun kinderen kunnen laten studeren. Toch heeft dat ook een nadeel want geen van hun kinderen wil nu het bedrijf van Alexandro overnemen.

De volgende dag, dag twee van onze trektocht, is het weer vroeg dag. Na een lekker ontbijt trekken we verder de jungle door. We volgen het pad langs de oevers van de wilde Urubamba rivier. We moeten daarbij soms over heel wankele bruggetjes zijriviertjes oversteken. De Urubamba zelf steken we over via een cable car, een kruising tussen een kabelbaan en een zip line. Heel spectaculair.
We komen ook voorbij de warmwaterbronnen van Cocalmayo met 28-29 graden warm water. We verwennen onszelf met een bezoek van ruim anderhalf uur. Heerlijk!!!!
De tijd die we daardoor verliezen halen we in door ons een stuk door een taxi weg te laten brengen.
We komen aan bij koffieboer Enrique en zijn vrouw Theófila
Bij hem krijgen we uitleg over de koffieteelt en leren we koffie plukken. Na het plukken ontdoen we de bonen (geholpen door een machine) van de eerste schil zodat de bonen kunnen drogen.

's Nachts begint het te onweren en te regenen en jawel, na 's morgens ontbeten te hebben en afscheid van Enrique en Theófila vertrekken we in de stromende regen verder richting Machu Picchu. En stromende regen in de tropen is echt wat anders dan bij ons. Hier kunnen zelfs onze poncho's niet tegenop. Eerst moeten we zo'n 1000 m. klimmen en daarna nog meer hoogtemeters dalen. En dat valt niet mee op zo'n steil, glibberig pad. Gelukkig houdt het rond half 11 op met regenen. Maar door al die regen houden de vogels zich verscholen en, nog jammerder, door de wolken is van het beloofde uitzicht op Machu Picchu ook niets te zien. Hopelijk is het weer morgen beter.

En dat blijkt gelukkig zo te zijn. We hebben overnacht in Aquas Calientes, een grotere plaats, zo'n 1500 hoogtemeters onder
Machu Picchu. Omdat we daar zo vroeg mogelijk willen zijn, staan we 's morgens om 4 uur op om met de eerste bus naar boven te kunnen. En dat lukt, we zitten helemaal voor in de grote stroom toeristen die komen gaat.
Machu Picchu wordt ook wel de verborgen Incastad genoemd. Verborgen omdat het zo diep in het dal en dus zo ver weg in de jungle ligt, dat het nooit door de Spanjaarden is ontdekt, en dus heel intact is gebleven. Er zijn zelfs familie blijven wonen tot het in 1911 werd "ontdekt" door Amerikaanse onderzoekers.

Geschreven door Janenmarlene