En dan gaat het eindelijk gebeuren wat ik, Marlene, al zo lang wilde doen, fietsen in de Mekong Delta.
We worden eerst HCMC uitgereden. Onze fietsen zitten in de auto. Onze bagage zit in fietstassen die tegen regen kunnen en de fietsen zijn goede traveller fietsen. Lijken een beetje op onze Koga's.
En het is droog, temperatuur wordt vandaag ongeveer 30 graden. Warm, maar als je fietst hoop ik dat het mee valt. Een rood hoofd krijg ik zo wie zo.
De auto brengt ons naar Long Hòa, ergens op het platteland. Als we eerst HCMC uit hadden moeten fietsen waren we zeker een dag verder en het was maar zeer de vraag geweest of we dat er levend afgebracht zouden hebben. Wat een drukte en wat een chaos.
De fietsen worden naar onze wensen afgesteld, de tassen aangeklikt, stuurtas gevuld en met nóg een flesje water gaan we onze fietstocht beginnen. Het eerste stuk is relatief nog druk maar langzaamaan wordt het rustiger. We fietsen midden tussen de rijstvelden. De rijstvelden zijn hier weer echt groen. Verder veel water met waterhyacinten en lelies, bananenbomen en kokospalmen met heel veel kokosnoten. We zien nu voor het eerst hoe dragon fruit groeit en zien verder overal heel veel soorten fruit aan de bomen hangen. Een verademing om hier zo te fietsen.
En alle mensen roepen "hallo" als je voorbij fietst. Kinderen fietsen een stuk met ons mee en maar lachen. Wij zeggen dan maar steeds " xin chao", dat is hallo in het Vietnamees.
Af en toe moeten we met een veerpont over. De eerste keer dat we klaar stonden bij het veerpont kwam er een man (met maar 2 tanden in) met kaartjes. Tenminste dat dacht Jan. Bleek dat Jan kaartjes voor de loterij had gekocht!! Lachen. Lachen doen die Vietnamezen ook naar ons, of over ons, want terwijl ze naar ons kijken wordt er wat afgekletst en gelachen.
Terwijl we zo aan het fietsen zijn, zien we, in de rijstvelden een begrafenis. Bijzonder om mee te maken. De vrouwen die er bij waren helemaal in het wit. Hier mag je de overledene overal begraven, dus we zien geregeld in het water, in de rijstvelden kleine begraafplaatsen.
Wat ik, Marlene, nog wel moeilijk vind is het uitzoeken waar we wat kunnen eten. We komen geen restaurants tegen en wat er onderweg klaar gemaakt wordt op straat ziet er niet altijd appetijtelijk uit. Of ze begrijpen niet wat we bedoelen. Ik moet me daar duidelijk over heen zetten. De Vietnamese koffie is in ieder geval verrukkelijk. Bovendien wordt daar ook nog eens thee bij geserveerd. Ik heb vanmorgen ipv koffie kokosmelk gedronken uit een kokosnoot. Heerlijk voor de dorst.
De wegen die we fietsen zijn vaak onverhard of wel geasfalteerd maar met enorme kuilen. Mijn pols heeft aardig wat te verduren. Gelukkig blijft het droog, op een klein buitje na, anders waren de wegen modderpoelen. En dat was nu al af en toe.
Zo'n 5 km voordat we bij ons hotel zijn komen we nog voorbij de Vinh Trang pagode. Een Echte Vietnamese pagode met een staande Boeddha en een blije Boeddha, zo wordt ons verteld.
Na dik 53 km komen we bij ons hotel. We hebben een viersterren hotel en komen daar met onze fietsen aan. Beetje vies, plakkerig van het zweet en een rood hoofd komen we aan. Komt daar zo'n knipmes aangerend om onze fietstassen naar binnen te brengen. Om te gillen.
Maar de kamer is weer prima. Even lekker bijkomen met een lekkere koude douche en dan de stad in voor het eten. Street food uiteraard.

Geschreven door Janenmarlene