Op zaterdagmorgen vliegen we van El Calafate naar de hoofdstad Buenos Aires. Daar blijven we nog anderhalve dag voordat we weer naar huis gaan.
Het is plezierig vertrekken in El Calafate, het regent er, en niet zo'n beetje ook. Het kost wel veel tijd om op het vliegveld te komen. Op de weg er naartoe is een politie controle die eindeloos lang duurt. Handig op zo'n plek met allemaal haastige reizigers die een vliegtuig moeten halen 😂🤣. Gelukkig zitten we ruim in de tijd en hoeven we nu niet zo lang op het vliegveld te wachten.
In een kleine 3 uur vliegen we naar Buenos Aires, waar het strakblauw is en 32 graden.
Ons hotel ligt in de wijk Recoleta, vlak bij de Plaza Francia waar in het weekend altijd een heel gezellige markt is. De Plaza is eigenlijk een verzameling van allemaal kleinere pleintjes, allemaal vol met kraampjes, heel gezellig. En iedereen zit of ligt hier op het gras, terwijl er muziek gemaakt wordt. Omdat het beroemde kerkhof Cementeria de la Recoleta er praktisch naast ligt, gaan we daar ook kijken. Heel bijzonder, een stad in de stad met allemaal familiegraven voor de rijken uit de stad. De kisten staan zo opgestapeld in het familiegraf, vaak van buitenaf zichtbaar. De jongst overledene ligt bovenaan. Raak het graf vol (uitbreiding is niet meer mogelijk) dan wordt de kist van het langst geleden overleden familielid opengemaakt, de restje bij elkaar in een kleiner kistje gedaan wat dan ergens in een hoekje wordt neergezet. Zo kunnen er steeds meer in. Nu we toch op dat kerkhof zijn, bezoeken we ook het graf van Evita Peron, een bedevaartsoord voor veel Argentijnen.
's Avonds gaan we in een andere wijk, Palermo (verwijzend naar de vele Sicilianen die zich hier vroeger gevestigd hebben), uit eten met de Belgische Steffie, die we al eerder in Peru troffen en die nu als afsluiting van haar Zd. Amerika reis nog een paar weken hier woont. Palermo is een heel gezellige volksbuurt, met veel leuke terrasjes. We gaan er met de metro naartoe, een hele onderneming in een vreemde stad. Van Niek en Rinske hadden we een adresje gekregen om te gaan eten, Don Julio. Buiten staat een rij, 1 1/2 uur wachten!!! Jammer. Dan maar ergens anders.
Héél laat voor onze doen zijn we pas weer in het hotel. Maar wat is het gezellig en relaxed in deze stad.

Op zondag maken we o.l.v. een Nederlands sprekende gids die Janneke heet een stadstoer op de fiets. Janneke woont al een hele tijd hier en ze weet veel van de stad. Ze loodst ons in de goede historische volgorde door de verschillende wijken en langs bezienswaardigheden en zo leren we vanzelf het karakter van de stad begrijpen. Alles lijkt aan bod te komen, de economische ontwikkeling, de politieke problemen, de dwaze moeders op het Plaza de Mayo, de strijd (vaak letterlijk) tussen de diverse voetbalclubs en hun supporters, de rol van de Argentijnse tango, de gespannen relatie van de Argentijnen met Engeland, ........
En dat allemaal uitgelegd met heel aansprekende voorbeelden.
Dat de relatie met Engeland die zo gespannen is zagen we bij het Falklands oorlogsmonument. Het plein heette vroeger Plaza Brittanica, maar nu mag dat niet meer, nu heet het Plaza de la Fuerza Aerea (Plein van de Luchtmacht). Van de andere kant hebben de Britten er ook de metro aangelegd, waardoor de treinen er nog steeds links rijden. Er staat een kopie van de Big Ben, alleen mag die niet meer zo heten.
Ander voorbeeld: in de huidige volksbuurt San Telmo is nog steeds iedere zondag antiekmarkt. Vroeger was San Telmo de buurt van de welgestelden. Maar toen brak er gele koorts uit. Omdat men die ziekte toen nog niet kende, ontvluchtten ze het gebied en trokken naar het hoger gelegen Recoleta, alles achterlatend, de leegstaande huizen, inclusief het dure meubilair. Arme arbeiders namen de huizen in bezit (die waren niet zo bang voor die enge ziekte, een arbeider meer of minder telde immers toch niet) en begonnen met het verkopen van die waardevolle spullen. Zo begon daar de antiek- en snuisterijen handel.
Daarna gaan we naar een andere echte volksbuurt, la Boca. De huizen zijn in prachtige kleuren, om alles een beetje op te fleuren. Op de stoep bij terrasjes wordt overal de Argentijnse tango gedanst, om zo toeristen het terras op te lokken. Hetgeen ze bij ons ook lukt.
's Avonds gaan we terug, en wel naar het Plaza Dorrego. Daar komen bewoners op zondagavond bij elkaar om de tango te dansen. Iemand zet de muziek aan en men begint gewoon. We eten op het plein en kijken onze ogen uit. Moet je voorstellen dat Ronald Straatman van Vieberink op zondagavond grote luidsprekers op het Raadhuisplein in Zevenaar zet, een leuk liedje opzet en dat voorbijgangers dan spontaan met elkaar beginnen te dansen. Maar ja, bij ons is het 's avonds ook niet altijd 25 graden of meer.
Kortom, we hebben genoten die anderhalve dag hier, Buenos Aires is een stad die je pakt.

Geschreven door Janenmarlene