We moeten vandaag vroeg uit de veren, kwart voor 6 ontbijt, kwart over 6 worden we opgehaald door een taxi om ons weer naar het reisgezelschap van gisteren te brengen.
Via de Colca Canyon rijden we naar het uitzichtpunt van Cruz del Condor, het beroemde uitzichtpunt.
Maar voordat we er zijn krijgen we op diverse plekken uitleg over het leven in de canyon vroeger. De terrassen, die ons trouwens veel aan Vietnam doen denken, zijn vóór de Inca tijd aangelegd, zo'n 1000 tot 1400 jaar geleden. Ze zijn aangelegd om akkerbouw op hellingen mogelijk te maken. Nu raken ze steeds meer verlaten en dus ook verwaarloosd helaas. Ze zijn te klein voor machines dus onrendabel.
De Cruz del Condor zien we al vanaf ver liggen door de grote hoeveelheid toeristen die er op de uitkijk staan. We voegen ons erbij. En ......... we worden niet teleurgesteld, we zien er een stuk of vijf. Fotograferen valt niet mee.
Rond 10 uur is de grootste condor drukte voorbij, ze laten het verder afweten.
We rijden weer rustig terug, waarbij we op diverse plaatsen stoppen en uitleg krijgen over de canyon.
Rond 12 uur worden we weer bij ons gastgezin afgezet.

Daar hebben we even tijd om te lunchen én om even bij te komen.
Om 2 uur beginnen we alletwee aan een "eerste keer ervaring" we gaan nl. paardrijden. Marlene wil heel graag en we zijn alletwee bang van paarden. Maar het moet een geweldige ervaring zijn dus hebben we maar ja gezegd toen Guido het voorstelde. We worden op ons homestay adres opgehaald en moeten er dan echt aan geloven. Het opstijgen viel mee, gelukkig waren het kleine paarden, maar dan.......... die eerste paar 100 m. Je hebt ieder moment het gevoel dat je eraf valt. Maar het went snel. Via een ook voor auto's begaanbare gravelweg dalen we vanuit het dorp af richting canyon. Mooi om aan de tret van je paard te wennen. We rijden tot bij de archeologische site van Uyo Uyo. Heel mooi maar we weten niet wat we zien, behalve een aantal ruïnes. De paardengids spreekt alleen Spaans en weet er ook niets van. En van het heel grote Spaanse uitlegbord snappen we al helemaal niets. Maar we hebben er een foto van gemaakt, we gaan het thuis wel uitzoeken.
Het spectaculaire deel van onze paardrijtocht begon daarna, we trokken de bergen in. Over heel steile en smalle paadjes, soms zo steil dat er stukken traptreden in zaten. Maar wat zijn die beesten handig, geen moment uiterlijk onzeker. Op een heel smal stuk komen we een boer met 2 pakezels tegen. Geen enkel beest wil dan verder. Gelukkig lossen de boer en onze paardenmenner het goed op. Maar het is heel bijzonder om op een paard over een smal paadje langs een afgrond te lopen. Helaas hebben we van de spectaculaire stukken geen foto's, de fotograaf durfde niet, die had het veel te druk met zichzelf.
Thuis krijgen we meteen een beker cocathee aangeboden om te ontspannen.

Voordat we om 8 uur weer bij ons gastgezin gaan eten hebben we een paar uur om te douchen en om bij te komen.
Na alweer een lekkere Peruaanse maaltijd en een met Google translate gevoerd gesprek liggen we er lekker vroeg in.
Dat mag ook wel want morgen is het weer vroeg dag.

Geschreven door Janenmarlene