Mijn twee kamergenoten bleken 2 jonge meiden te zijn die niet wandelen. Eén uit Canada en één uit Frankrijk. Meteen gingen alle ramen dicht. Daar moest ik toch echt een stokje voor steken. En we maakten een compromis. Het bleken twee aardige meiden te zijn die samen door Spanje vakantie aan het vieren zijn.
Mijn hoop dat ze dus morgenochtend vroeg al weg zijn vervliegt.

Ik ben als eerste om 6.30 al wakker en besluit in de ontbijtzaal te gaan zitten. Daar zijn andere pelgrims druk bezig om te vertrekken. Het ontbijt is inclusief, maar ik hou het bij mijn yoghurt en fruit. De verse bonen koffie sla ik niet over 😊
Een beetje internetten en koffie drinken, zo kom ik mijn tijd wel door voor ik naar het busstation ga.
Ik heb geen zin meer om door de stad te gaan lopen zwerven met het busstation om de hoek.

Na 1.15 minuten ben ik in San Sebastián. Bij het treinstation zie ik dat er werkzaamheden zijn 😂😂er is vervangend busvervoer. Terug naar het busstation dus. Er wordt me verteld waar de bussen vertrekken en dat ik een kaartje kan kopen in de bus. Niemand gezien 😊en dus rijd ik nu zwart 😮

Een half uurtje later, eigenlijk net zo snel als ik er met de trein zou zijn ben ik in Irun. Helaas mis ik net het treintje naar Hendaye en ik besluit het stukje te lopen. Het is bekend terrein van de terugweg in mei.
Er zat in de bus een Hollandse familie. Pa en ma, zwaar overgewicht en 2 kinderen. Allemaal een rugzak om en pa heeft een grote koffer. Die neemt hij mee de bus is…
Dat vind de chauffeur nog tot daar aan toe, maar hij zet de koffer al zwetend op de stoel. Dat mag dus niet! De chauffeur begint te razen en de man zegt I don’t understand. Vervolgens komt er een discussie van de vrouw ergens achter in de bus naar de man voorin. Zet die koffer nou neer! Ja, dat mag nou net niet.. enzovoort enzovoorts. Ik hou me stil, ik ben ff geen Nederlandse. Vervolgens gaat ze luidruchtig in de bus zitten bellen met een zoon thuis die zijn slaapzak niet kan vinden en moet ze haar verhaal kwijt dat ze op tijd op het station waren en naar een ander station werden gestuurd en weer terug, omdat ze het busstation moesten hebben. Tenenkrommend. Na een kwartier, halleluja, zegt haar man dat ze wel heel erg luidruchtig is en hangt ze op.

In Irun aangekomen moeten ze nog een andere trein halen… geen idee waarheen, maar ik denk vanaf Hendaye. Een andere kant kun je niet op. En hij zegt het gaat spannend worden of we hem nog halen. Dat is nog een kleine 3 km lopen vanaf het punt waar we uit de bus zijn gezet. Ik heb ze niet meer gezien.

Door het stukje lopen mis ik ook net mijn aansluiting weer en heb ik een uur te overbruggen, gelukkig want bij de kaartverkoop sta ik 25 min te wachten met 2 man voor me. Net als bij ons duurt internationaal boeken gewoon langer. Ik vertrek om 14.00 en ben een half uurtje later dan toch in Bayonne. Snel naar mijn hostel om mijn rugzak af te geven en dan een rondje zwerven door de stad.

Helaas mag ik pas inchecken vanaf 15.00 dus loop ik met mijn rugzak alvast de stad in. Wow, ik had toen ik met Michel de Frances ging lopen geen tijd om de stad te bekijken. Maar ik ben blij verrast. Een heel gezellig gekleurd centrum.
Ik zit vlak bij het centrum dus na 15.00 terug om in te checken. Meteen ontbijt voor morgenochtend geregeld en mijn 3 Franse kamergenoten ontmoet. Ze spreken gelukkig Engels en ze zijn zo vriendelijk om me het onderste stapelbed aan te bieden, wat ik maar wat graag accepteer. Ouder worden komt met voordelen 🤪

Ik eet een Frans stokbrood met kip en lig een poosje aan het water. Al met al een druk dagje…
Vanavond kan ik bij het hostel nog tapas krijgen met een lekker biertje. Dat klinkt me heel goed in de oren.

Geschreven door Yolanda.opreis