Om 11 uur hebben we de San Joan viering wel gezien. Het plein staat blauw van de kruitdamp en daar ruikt het ook naar. Het is alleen maar vuurwerk en dat zie je in de hele baai tot Roses aan de overkant.

Om 6 uur de wekker. Groundhog Day.
Bij de bushalte halen we 2 croissants ( net als gisteren). De bus brengt ons naar San Pere Pescador (net als gisteren). We drinken koffie op het zelfde terras en dezelfde tafel. Ja, net als gisteren😂. 2 dames, waarschijnlijk onderweg naar hun werk, want ook zij liepen gisteren op dezelfde tijd voorbij. Alleen kon ik niet naar het de wc. Deur was dicht, na paar keer proberen kreeg ik geen reactie dat er iemand op zat. En als dat wel zo was, dan zat deze dame er al zo lang dat ik al niet eens meer wilde 😂.

Aan de andere kant van het dorpje nog maar een poging wagen. 2e bakkie koffie en toilet gelukt. 👍🏻
We kunnen op pad…
Dit keer aan de andere kant van de rivier de Fluvia. We lopen al snel het Parc Natural Aiguamolls de L’Emporoà in. Voor vogelaars in Spanje een uniek gebied. Wij zien vooral veel vogels die we thuis ook overal zien, maar de route is mooi. We zien fotografen met hele lange telelenzen. Die heb je ook nodig, want wij krijgen de vogels ( kolonie ooievaars) niet in beeld.
Peter ziet een Bever wegschieten. Ik zie alleen zijn achterkant. Jammer..

Na ruim 7 km zijn we bij El cortalet waar we in de schaduw wat drinken en eten. We zijn er achtergekomen dat de gedownloade route de gr92 volgt en het boekje een heel stuk korter loopt richting Roses. Bij El cortelet navigeren we op het boekje. Dat gaat prima tot we 2,5 km verder de doorgang naar Empuriabrava niet kunnen vinden. De route zegt dat we een waterzuiveringsterrein moeten oversteken.maar het hek zit op slot.
Er zit niet veel anders op dan terug langs een ander pad en dan na 2 x linksaf slaan een 100 meter verder synchroon aan de weg daarvoor weer terug te lopen. (Door het veld afsnijden durfde we niet, want we zagen riet en dus misschien een sloot) een extra 3 km dus gelopen.
Eenmaal aan de andere kant staat de route wijzer gericht op het dichte hek. Was het hek open geweest was het een stukje van 100 meter geweest 😢.
Op de brug over de la Muga nog een foto van de rivier die eindigt in de zee.

Op de picknickplaats even een kleine pauze. Inmiddels 14 km op de teller en we hebben honger. 500 meter verder vinden we midden in Empuriabrava wat restaurants.
Daar besluit ik de laatste 8 km te laten voor wat ze zijn. Ik ga lopen naar de bushalte en Peter loopt door.
Een goede keuze, want ik kom niet meer op tempo. Ik loop uiteindelijk nog 2,5 km voor ik aan de doorgaande weg de bus naar Roses kan pakken. De bushaltes die ik eerder passeer komt mijn bus niet of pas over anderhalf uur. Langs de grote weg rijden meerdere bussen richting Roses dus ik hoef maar kort te wachten. Een Spaanse vraagt of de bus om 13.50 gaat? Zie ik eruit alsof ik hier dagelijks kom of zo? 😂Er staat toch blijkbaar informatie op mijn voorhoofd door mijn werk. Ik vertel haar dat ik denk dat ze gelijk heeft.

In de bus moet ik mijn wandelstokken bij de chauffeur afgeven. Ik begrijp hem niet helemaal, maar ik hoor hem zeggen à casa (thuis) ik denk dat hij een grapje maakt, maar hij is bloedserieus en pakt ze af en legt ze in de voorruit.
Dan pik ik ze zo wel weer op 😊en ga zitten.
Mijn rugzak mocht wel mee in de bus. Als Peet er bij is moeten ze steeds onder de bus in het bagageruim.
Op het busstation in Roses mogen we niet aan de voorkant uitstappen. Er staat een rij om de reis naar Cadaques te vervolgen, maar ik ga toch via de voorkant. Ik ga niet weg zonder mijn wandelstokken. Laat ze me maar tegenhouden!
Gelukkig zijn ze in Spanje veel gedisciplineerder en stappen ze pas in als de chauffeur een teken geeft. Je moet daar vaak eerst nog een kaartje kopen.
Ik zag vanuit de bus ons hotel al, dus stukje terug en inchecken.
Ik ben nog maar net 10 minuten op de kamer als Peter al belt en vraagt waar ik ben.
In Roses heeft hij nog een klein lusje afgesneden en heeft hij uiteindelijk maar 4,5 km meer als ik.

Aan de overkant is een grote supermarkt daar halen we wat kouds te drinken voor op de kamer. Even afkoelen en met de pootjes omhoog.
Dan douchen en een klein wasje en dan kunnen we er weer tegenaan.

Roses is een langgerekte badplaats met een hoop drukte aan de boulevards. Daarachter liggen lange winkelstraten waar het winkelend publiek doorheen schuifelt.
Op een gezellig terras bestellen we sangria. Dat hebben we nog niet op. Al drinkend besluiten we daar ook meteen maar te eten. Terug lopen we langs de boulevard aan zee tot aan de hotelzone bij Santa Margaridas. En dan hebben we weer genoeg gelopen voor vandaag.

Geschreven door Yolanda.opreis