We verlaten de casa rural na een yoghurt je in de keuken bepakt en bezakt lopen we om 8 uur in het donker naar de bar waar we kunnen ontbijten.
Daar is het spitsuur 😮. Je kan er al ontbijten vanaf 4.00 in de morgen, maar nu zat het vol met jagers. Gisteren hebben we er al verschillende gezien en gehoord. Maar blijkbaar is het jachtseizoen geopend. Als ik vraag om een ontbijt, vraagt ze welke? ….uhhhhhh…. Doe maar tostade met jam…. Klein of groot?…groot en 2 café con leche alstublieft. Komt allemaal weer in orde voor weinig (€5)
Dan op pad. Vandaag een etappe waar ik een beetje bang voor ben. 28 kilometer zonder ook maar enige plaats of plek om te eten of drinken.
Zodoende vertrekken we met 7,5 liter aan water, 5 broodjes, chorizo, blikjes tonijn, 2 bananen en 2 sinaasappels. Een pak koekjes, cashewnoten en snelle Jelles hadden we al.
Zekerheid voor alles. Vooral qua water, want er gaat wat doorheen op een dag wandelen.
De eerste 16 km gaan langs een asfaltweg. Die is gelukkig niet druk en automobilisten rijden meestal met een ruime bocht om ons heen. In verband met de warmte wordt er geadviseerd om vroeg te starten, maar zonder lampen gaan we niet in donker op pad. Half 9 kan net, de zon komt bijna op. We lopen de kilometers langs de asfaltweg in een keer door zonder pauze. Het extra gewicht is te doen. Maar we zijn blij om in de schaduw te kunnen rusten net na de ingang van een nationaal park. Het Siërra Norte.
De route langs de asfaltweg was niet vervelend om te lopen er was genoeg te zien op de op en neer gaande weg, maar vanaf het Nationaal park moet het pas echt mooi worden. We lopen tussen de kurkeiken. Apart gezicht al die van kurk ontdane stammen. We moeten nog eens googlen of dat kurk nog terug groeit of dat dit eenmalig kan per boom. We denken het laatste 🤔
De kurkeiken gaan over in naaldbomen. Hier en daar staat wat water en daar groeien dan oleanders bij. Na 6 km in de brandende zon zoeken we beschutting in de schaduw het voormalig boshuis El Berrocal.
Nog wat eten en drinken en dan op voor de laatste 6 km.
In de gids lees ik dat het venijn in deze toch al lange etappe in de staart zit. Vlak voor we er zijn moeten we nog “even” 600 meter behoorlijk steil omhoog. Peet gaat redelijk makkelijk omhoog, maar in deze warmte klimmen is me net ff te gortig. Mijn hartslag gaat over de 150 slagen en ik ga het heel rustig aan doen. Even later passeer ik een gedenkplek voor een pelgrim die hier zijn laatste stappen op de Camino heeft gezet.
Maar rustig aan kom ik er ook. Ik verzamel nog even moed om de laatste extra meters te klimmen voor een foto van het uitzicht. Prachtig gewoon. Deze etappe was ondanks de lengte en zwaarte erg mooi.
Aan de andere kant ligt onze eindbestemming voor vandaag. We moeten wel nog even afdalen, maar er ligt een goed begaanbare weg gelukkig.
Bij het betreden van het dorp ruiken we de hammen al. Niet zo gek, want er zit hier een ham fabriek. We hebben dorst, dus niet eerst op zoek naar de slaapplek, maar naar het terras!
Die vinden we al snel. We bestellen allebei een aquarius voor de dorst en voor daarna een grote bier en grote tinto de verano. De serveerster kijkt wat bedenkelijk, bij het brengen van de bestelling, maar moet lachen als ik uitleg dat we enorme dorst hebben.
De rugzakken kunnen weer even af. De rugspieren schieten in een soort verkramping, maar dat gaat wel weer over.
We reserveren hier meteen voor het pelgrimsmenu vanavond. Dan op zoek naar casa Concha. Die vinden we snel.
Aan de bar ingecheckt en naar de kamer. We doen een wasje en spoelen het zout van het zweten onder de douche van ons af.
We gaan in de ligstand tot het verslag is geschreven en dan weer op zoek naar WiFi 😊
Het leven van een pelgrim is niet makkelijk.
Op zoek naar internet stuiten we op een churros en bañuelos kraampje. Lekker met een bak koffie zien we. De plaatselijke bevolking staat in de rij. Dus deze willen we ook proberen. Bañuelos vertaald google als badkuipen, maar dat zal dan wel met de vorm te maken hebben? Het is een soort platte dunne oliebol met kaneel en suiker
Geschreven door Yolanda.opreis