Heerlijk culinair gegeten bij ‘t Posthûs. De naam zegt het al voorheen een postkantoor. Je kunt het meisje wel bij de post wegsturen, maar je krijgt de post toch nooit meer helemaal uit het meisje ondanks dat ik het bij de NS ook reuze naar mijn zin heb. Mooie afsluiter van een prachtig rondje wandelen.
Daarna voor de laatste keer onze rust proberen te pakken. Lukt minder vandaag. Bed loopt af lijkt het wel. En we zweten ons rot op het plastic beschermding onder onze lakens.
Dus vroeg wakker.
Om 8 uur aan het Corona proof ontbijt. Je hebt een eigen tafel en alles staat op tafel. De keuze is enorm. Ik kan even geen gekookt ei meer door mijn strot krijgen en hou het bij brood, cracker yoghurt en fruit. En koffie natuurlijk.

Het zeikt echt van de regen, maar we zijn beide te streberig of eigenwijs, wat je wil 😇 om toe te geven liever met de bus te gaan. Want dan hoor je de rest van je leven: “ ja jij wilde met de bus, ik had gewoon gaan lopen”.
Zo gaan we dus in regenjas de sleutel inleveren. “Gaan jullie wandelen met dit weer?” En vinden jullie dat dan leuk? Ehhh, nee, maar het rondje is vandaag af na 3 weken. “ Nou, veel plezier dan!”
Eenmaal buiten besluiten we toch ook de regenbroek maar aan te trekken. Een poes zit het verkleedpartijtje eens te bekijken en denkt arme stumpers. Hij of zij komt ons kopjes geven.
Nog een beetje keren en draaien door Makkum en we lopen weer langs de dijk.Omdat we goed zijn aangekleed is de regen eigenlijk niet zo vreselijk. 5 km naar de Afsluitdijk en daar moeten we verder met de fietsbus. Op de halte Zürich aangekomen staat de fietsbus er al, alleen is de officiële halte 3 km verder bij Kornwerderzand blijkt. We mogen omdat we het heel lief vragen toch mee.

Aan de andere kant in Den Oever even naar de haven voor een bakkie koffie en plaspauze. Dan de laatste 11 km.

De buienradar zegt dat het droog wordt, maar het blijft gestaag door regenen. Na het Robbenoordbos zijn het alleen maar hele lange rechte saaie wegen. We zijn hard toe aan een bankje voor een kleine pauze. En dan, net zoals the Camino provides, zo doet het Zuiderzeepad het ook. Al hebben we die officieel na het bos verlaten. Een rustpunt bij een mini camping in een Pipo wagen. Ik moet ook al even plassen, maar dat is een heel gedoe met die regenkleding aan. Dus misschien heb ik mazzel. De toilet in de Pipo wagen is echter niet in gebruik. Dan maar met de plastuit naar de overzijde van de weg. Net als ik het erf verlaat komt er natuurlijk een auto aan. Echt hoor, als je alleen in nood bent, ga maar plassen, want dan komen er overal mensen en auto’s aan 😂
De auto rijdt voorbij en komt in zijn achteruit weer terug. Ik denk, weg met die auto. Maar autoraampje gaat open en de man vraagt of we de koffie hebben kunnen vinden. Als ik dat bevestig en zeg dat ik nu even wil gaan plassen zegt hij dat ik gewoon binnen mag plassen. Prettig geregeld weer.
Dan de laatste loodjes. Ook nog oppassen dat we met onze felle kleuren niet het doelwit worden van een aanvallende buizerd. Ik denk dat de jongen al uitgevlogen waren, want we hebben niks gezien gelukkig Nog een keer stoppen voor een energie reep, want het ontbijt is wel verbrand inmiddels.
En dan is daar eindelijk het bordje Wieringerwerf.
Missie geslaagd. Trots op ons dat we het volbracht hebben zonder echte rustdagen, maar anders haalde we het niet 😇

Jammer van de 2 regendagen, verder is alle regen ernaast gevallen op en buitje na. Dus we mogen eigenlijk niet klagen

Geschreven door Yolanda.opreis