Vannacht pas laat in slaap gevallen. We sliepen boven een bar/restaurant. De keuken sloot om half 10, maar er zaten een paar locals aan de bar naar elkaar te schreeuwen. Daar heb je in een albergue dan weer geen last van, maar die was niet te boeken daar.
Na het inpakken rond 8 uur voor ontbijt naar buiten. Het is mistig en koud. Voor ontbijt is er alleen koffie en chocoladebroodje of droge croissant. We moeten toch wat...
Ik vertrek in mijn winterjasje. Daar heb ik na 5 minuten al spijt van. De route zegt vandaag alleen afdalen, maar we klimmen ook nog aardig. Na 20 minuten heb ik het bloedheet en ruil mijn winterjasje voor de fleece. Veel beter!!
Na 5,5 km komen we boven op Alto de San Roque op 1270 meter. Hier komt ook de zon een beetje tevoorschijn. Er staat hier een beeld van een pelgrim en daar moet een foto van gemaakt natuurlijk 😊. Dan door naar Hospital de la Condesa. Hier ontbijten we voor de 2e keer, maar nu echt. Er staat ons nog een gemene klim te wachten naar Alto de Poio en daar is energie voor nodig. Het is een beetje steile wand klimmen, maar het uitzicht is weer geweldig. Hierna alleen nog maar afdalen vandaag. Maar word het net zo’n zware als de afdaling naar Molinaseca of krijgen we beter wegdek dit keer? We beginnen goed. Het is bijna verhard met hele kleine kiezels. Dit gaat prima. Net voor Fonfria loop ik ff niet geconcentreerd en zwik mijn enkel op een vlak stuk weg en val op de grond. Ik schrik, het doet zeer aan mijn enkel en knie. Peet schrikt ook, want die hoorde mijn gil tijdens de val. Gelukkig doet de enkel het nog. (Door de zwakke enkelbanden geen verdere last) Mijn broek is op mijn knie gescheurd (nieuwe trend voor outdoorkleding?) en mijn knie geschaafd. Peet helpt me overeind en ik zeg dat we moeten lopen meteen. Ik wil geen stijve knie. Het gaat gelukkig goed. We stoppen voor de lunch in Biduedo. Hier krijgen we een stuk tortilla waar we een hele week van kunnen eten zo groot. Ik maak mijn knie hier schoon met een alcoholdoekje.. auwww en wat betadine. Het is al droog dus mazzel gehad. Terwijl we daar zitten te eten is het ineens mistig geworden. Ik moet even weer op gang komen na de pauze. Vanaf hier begint het pas echt steil af te dalen. En we lopen ook de mist weer uit. Gelukkig nog steeds goed pad en dat blijft ook zo tot Triacastela. Het begint net 3 km voor het eind toch weer te druppen. Net te hard om geen regenjas aan te doen, maar als we weer zijn opgetuigd houd het al snel weer op. Beterrrr
In Albergue Lemos hebben we weer een eigen kamer. De was hebben we in de wasmachine gegooid en daarna nog in de droger. Ophangen buiten droogt niet echt en op de verwarming in de kamer is ook zo wat. Zo nog een rondje door het plaatsje en weer op zoek naar een diner.
Eat, sleep, walk, repeat. Dat is het leven van een pelgrim.

Geschreven door Yolanda.opreis