Gisteravond zagen we nog een staartje van een processie toen we erop uit gingen voor koffie en een hapje. Het terras serveerde geen hapjes meer, dus besluiten we in de supermarkt een paar salades te kopen met een bak yoghurt. De tassen staan zo goed als klaar en de voetjes doen geen pijn meer. Op naar morgen

Net voor het licht wordt verlaten we het hostel en gaan vanaf het Plaza mayor langzaam de stad uit.
Bij de eerste de beste bar strijken we neer voor ontbijt.
Daar ontmoeten we een Nederlands stel dat nu eerst een weekje vakantie viert en daarna vanaf Ourense naar Santiago gaan lopen.

De stad uit is zoals altijd door industrieel gebied en gebied waar afval gedumpt wordt. Ook de verdere route is saai, langs velden met zonnepanelen of (gelukkig) nog wat koolzaadvelden. De zon laat het ook afweten vandaag, al is het met 20 graden alsnog heerlijk wandelweer.

Maar goed, de kilometers moeten toch gemaakt worden. In Roales des Pan (7 km)hebben ze gedacht aan de pelgrims. Mooie picknicktafels aan het begin en eind van het dorp, maar wij zoeken de bar. Die ligt aan de weg en is helaas wegens verbouwing gesloten. Dan maar bij de supermarkt ernaast een banaantje scoren en terug naar de route.
Er schiet iets in mijn onderrug, maar tadaa een stukje verder is een rustplek met fitness apparaten waar ik mijn rug even los kan draaien.

Er komt een hele groep pelgrims voorbij met verstandelijk gehandicapten die uit de gesprekken blijkt op weg naar Granja de Moreruela en gestart in Salamanca. Ook ontmoeten we een Finse pelgrim (Juha). Het kost me vandaag meer moeite, maar dat lijkt een terugkerend iets na een rustdag?

Er komt zoals altijd weer een eind aan de dag, hoe makkelijk of moeilijk het ook gaat en zo zijn we in Montemarta aangeland. We worden allerhartelijkst ontvangen met een vruchtensapje en ga vooral lekker zitten!! De oude man schrijft mijn gegevens op zijn formulier en hij brengt ons naar de kamer. Daarna rondleiding door de rest van het huis. We hebben nog een keuken tot onze beschikking en een zitkamer met tv. Helaas geen internet.

We hebben trek en Peet heeft gezien dat de supermarkt in het dorp tot 14.00 open is en dan pas weer om 17.00. Dus plan is, boodschappen doen en lunchen. Langs de weg lopen we de 10 minuten naar het centrum.
In de supermarkt scoren we wat eieren, ham,fruit en yoghurt. We pakken een stokbrood, maar al het brood is gereserveerd en er is geen brood meer. Chips!! Voor het ontbijt liggen er voor ieder 2 cakejes en een koffie cup. Daar kunnen we niet op lopen. Dus we dachten aan een lekker gebakken eitje met ham op brood. Het enige brood wat er nog is, is bimbo brood. Ziet er niet lekker uit, maar het moet maar…

Dan op naar de lunch. We nemen een plato combinado. Ik met kip, patat en 2 gebakken eitjes en Peet hetzelfde maar dan ipv kip een hamburger. Juha komt even later ook binnen en we nodigen hem uit om bij ons te komen zitten als hij er zin in heeft. Hij sluit aan. Leuk gesprek gehad met een paar biertjes, altijd gezellig 😜.

Om half 4 zijn we weer terug en gaan we lekker douchen en de benen ontspannen.

Om 19.00 krijgen we een diner in de eetzaal beneden. We hadden gehoopt op een gezamenlijk diner, maar de oude man zei dat we het hele huis voor onszelf hadden, geen andere boekingen. Maar je weet nooit…

Om 19.00 blijkt dat we echt de enige zijn. We krijgen groentesoep (eindelijk een portie groente) en varkensvlees met patat en eieren 😂, nee niet weer eieren, en een bak met salade. Een fles wijn uit La Mancha en een banaan toe. We zitten afgeladen vol. Peet noemt dat stapelen..

Wanneer we de eetzaal uitlopen om te betalen moeten we plaatsnemen en de man begint te vertellen over zijn restaurant, en zijn hostel. Hij blijkt 83 te zijn en zijn vrouw 78. Hij zit echt om een praatje verlegen, en hij schenkt koffie voor ons in.
In grote lijnen kan ik zijn verhaal wel volgen, maar om nu echt een goed gesprek over electrische auto’s en benzineauto’s te hebben gaat me boven de pet. En zo snel praten, zijn vrouw ook. En Peet kan al helemaal niets zeggen. We nemen beleefd afscheid en gaan naar boven.

Daar kijken we door gebrek aan internet nog een serie op Netflix en dan weer naar bed.

Geschreven door Yolanda.opreis