Robbert en Victoria bleken mijn kamergenoten te zijn in de 4 persoonskamer, met eigen badkamer. Fijn om met “bekenden” te slapen. Ik lag met mijn voetjes omhoog een beetje verloren slaap in te halen toen ze binnen kwamen. Meteen werd ik uitgenodigd om met de rest van het gezelschap een drankje te gaan doen op het terras bij de albergue Dus zo zat ik weer met Leonora, Neil, Marjorie, Jim, Victoria en Robbert. Mijn eigen kleine caminofamilie 😂😂. Ook het diner is gezamenlijk. Voor €11 krijg ik echt een heerlijke pompoensoep, varkensvlees met groente! En vanille crème met een koekje erin. En om 21.15 ligt onze kamer al in bed. Ongelofelijk 😇. Er hangen gordijnen bij de stapelbedden voor privacy, maar dan word het, wat mij betreft, wel heel benauwd. Ze vragen of ik het raam open of dicht wil. Open natuurlijk en ik zeg dat ze met de gordijnen dicht de kou er wel uit houden😉
Ik app nog wat met Tanja en kijk daarna een film op Netflix af. Om half 11 doe ik het licht uit. Ik slaap zonder pijn gelukkig. Ik heb alleen rond een uur of 3 het verband eraf gehaald. Kreeg het gevoel dat mijn voet werd afgeklemd. Wat niet zo was natuurlijk...

Vanochtend weer gezamenlijk ontbeten en gedag gezegd. Ik loop het lekkerst alleen. Ik probeer vandaag om te denken in het Spaans.
Dat houd me lekker bezig en binnen anderhalf uur zit ik in El Burgo Ranero aan de koffie. Nog maar 13 km te gaan vandaag dus op het terras vast beginnen met mijn verslag.

Een uurtje na mijn vertrek van El Burgo Ranero loop ik langs een soort picknickplaats. Het is net 11 uur geweest en ik hoef nog maar 7 km vandaag. Als ik doorloop ben ik er waarschijnlijk al rond half 1. Ik besluit een half uurtje te gaan zonnen. Een kort gesprek met een paar Aussies en ik ben weer alleen. Het zijn vandaag velden links en velden rechts met in de verte de bergen en er tussen in een lege weg. Tientallen muizen schieten links en rechts voor me langs. Maar ze schieten in gaten voor ik een foto kan maken. Dan passeer ik een pelgrim die op de weg loopt met een rugzak en ze trekt ook nog een grote tas. Ik wil haar eigenlijk vragen waarom zoveel bagage of misschien heeft ze nog niet gehoord van Jacotrans ( het bedrijf wat voor €5 per dag je rugzak op je slaapplaats aflevert), maar denk dat ik me er niet mee moet bemoeien en zeg gedag en buen camino. Ieder zijn camino.
Als ik een foto sta te maken van ietwat verwarrende snelheidsborden langs de spoorweg loopt Jim voorbij. Hij is de 2e die ik zie vandaag. Neil passeerde me bij de picknickplaats. We lopen samen op en praten over schrijven. Hij staat op het punt om zijn eerste fictie verhaal te publiceren en dat heeft hij ons gisteren voorgelezen. Na wat aandringen van zijn vrouw. Het maakt de laatste 3 km naar Ledigos minder saai. Bij de eerste albergue zit Neil al en ik drink daar ook nog wat. Mijn privé kamer wacht een paar honderd meter verder op me. Ook de rest van de groep arriveert en het is weer gezellig. Na zo’n 3 kwartier gezeten te hebben zeg ik gedag en ga naar mijn slaapplaats. Prima plek weer. Lange waslijn in de zon en ik mag de wasmachine gebruiken. Yeahhh dan is alles weer echt schoon 😇

Geschreven door Yolanda.opreis