Gisteravond in de bloedhitte nog even terug gelopen naar het centrum om een salade te eten met een ijsje. Zelfs op het terras in de schaduw was het niet echt lekker, dus wandel ik daarna weer terug en drink nog wat in de bar bij de albergue
Na een warme nacht met de ventilator aan om half 7 wakker. Ik kan vanaf 7.00 ontbijten.
Ik krijg de gebruikelijke tostada, jus en koffie.
Gisteren heb ik een foutje gemaakt…
Ik moet vandaag mijn diner en ontbijt voor morgen meenemen, want in de plaats waar ik ga slapen is geen bar of restaurant. Nu had ik van thuis al pasta en tonijn meegenomen, dus het diner is geregeld, maar mijn ontbijt wilde ik in de supermarkt naast mijn albergue kopen. Helaas was die op zondag gesloten en vandaag gaat hij pas om 9.00 uur open.
Gelukkig blijk ik in mijn rugzak nog voldoende eten bij me te hebben omdat ik meer dan verwacht restaurants en barren tegenkwam. Dus het gaat goed komen.

Om 8 uur vertrek ik. Op het terras zitten nog 4 wandelaars/ peregrino’s die ik nog niet eerder heb gezien. Misschien lopen ze wel een andere route, want het stikt hier van de wandelroutes

Ik loop door de vallei van Baztàn en krijg mijn eerste klimmetje richting Irurita. Daarna begint het echte werk. Als ik van de weg word gestuurd begin ik aan een echte kuitenbijter die behoorlijk steil is. (13,5% 200 m stijgen over 1,5 km)Het zweet gutst van mijn lijf ondanks de “maar” 21 graden vandaag. Het is bladstil, geen zuchtje wind en benauwd.
Na deze klim volgt er nog 1 en dan zie ik een bankje waar ik even de tijd neem voor een pauze. Nog maar 4 km te gaan vandaag, dus rustig aan.

Met de zelfontspanner wil ik een foto maken, maar zodra ik afdruk komt er een auto aanrijden. What are the odds? Precies de auto op mijn foto 😂😂
Poging 2 lukt wel.
Intussen komen de 2 Spaanse meiden voorbij gewandeld.

In Ziga mis ik een pijl en loop ik te ver het dorp in dus terug en dan zie ik dat er een auto voor mijn pijl geparkeerd staat. Het laatste stuk gaat deels over de rustige weg en deels door padjes die de bocht met de weg afsnijden. En dan ben ik in Berroeta.
Ik zie de aanwijzingen naar de albergue en heb gelezen dat deze in een oude school zit.
Ik vind hem snel, maar heb wat moeite met de ingang vinden…
Een man op een tractor wijst naar boven. Dus ik ga de trap op. Daar vind ik een sleutelkastje, maar ik heb nog geen code natuurlijk. Ik bel de hospitalera en ik krijg de code. De sleutel moet nadat ik binnen ben weer terug in het kastje voor de volgende. Ze komt later op de dag langs om af te rekenen.

Prettig geregeld. Ik heb tijd om de albergue te verkennen en ik kies een strategische plek met stopcontact en het raam. Bed opmaken en douchen en een klein wasje doen en ik ga zien of er nog meer pelgrims komen.

Geschreven door Yolanda.opreis