Aan het eind van de middag komt er nog een pelgrim. Hij heeft mijn laatste 2 etappes in 1 dag moeten lopen omdat alles vol was in Elizondo. Ik moet er niet aan denken 🤪. Daarna arriveren er nog 2 Spaanse dames.

Ik heb mijn diner gekookt, pasta met wortel en tonijn. Niet bijzonder, maar in ieder geval voedzaam. Koolhydraten stapelen voor morgen 😂
Voor de etappe staat 7.30 wandelen en hij moet 20 km zijn. Ik wil dus op tijd vertrekken.

In het begin van de avond kijk ik toevallig naar buiten en zie dat de koeien door de straten naar stal moeten. Ze besluiten echter ipv linksaf het dorpsplein op te lopen. Dat levert wat paniek op bij de bewoners en de oude boeren die er achter lopen. Er wordt wat gevloekt heen en weer en dan keert de rust weer. Het is hier nog stiller dan in Almelo, want ze hebben hier geen eens stoplichten 😂 (Herman Finkers)

Om 22.00 is het stil in de albergue. Ik lig voor het eerst IN mijn lakenzak en we zijn nog geen vrienden 😊Draaien, draaien, draaien, maar uiteindelijk word ik dus om 6.45 wakker. Wat! De wekker stond op 6.30…. Die heb ik dus niet gehoord . Ik loop achter op mijn schema, want ik wilde met het eerste licht, nu dus, vertrekken. Gelukkig ben ik al zo goed als klaar voor vertrek. Ik ruim mijn lakenzak op en gooi wat water over mijn gezicht. Ondertussen eet ik een iets te rijpe banaan en een oude eierkoek. 😊 Maar voor nu prima! Om 7 uur ga ik de deur uit.

Achteraf gezien maar goed dat ik niet eerder weg kon, want na een eerste stuk afdaling over de weg wordt ik al snel op een pad gestuurd met losse stenen en door de begroeiing bijna geen licht. Oppassen dus. Ik heb een kilometer lang een steile afdaling, daarna begint het klimmen.

Na 1,2 km klimmen bereik ik het eerste dorp Almandoz. Al snel hierna begint de klim naar de puerto de Belate op 952 meter. Eén klim van een kleine 630 meter.
Bijna de gehele klim gaat door het bos en door de laaghangende bewolking is het magisch mooi in het bos. Ik heb oogcontact met een hertje en zie roofvogels uit hun slaap gewekt door mijn geluid verschrikt opvliegen. En door die bewolking lijkt het alsof ik door een vernevelaar loop die me constant lekker op temperatuur houd. De temperatuur is trouwens weer terug naar normaal. Ik denk ik met een graad of 18 vertrok en uiteindelijk loopt het op tot zo’n 26 graden wat heel aangenaam is na de hitte van afgelopen 2 dagen. Het is dus makkelijk klimmen en klauteren als je in zo’n mooie omgeving loopt.

Op 5,3 km, na 1,5 uur lopen ben ik bij Venta San Blas. Er is hier een casa rural en ik hoop hier een ontbijt te scoren. Als ik de bar inloop, wordt me niet al te vriendelijk te kennen gegeven dat mijn rugzak hier niet welkom is. Als ik die ter plekke af wil doen en mijn stokken tegen de muur zet krijg ik te horen dat mijn stokken daar ook niet mogen staan. Niet echt een hartelijk welkom, terwijl ik toch had gelezen dat ze echt op pelgrims zijn ingesteld. Ik zie bij andere gasten een soort toast uit een zak voor ontbijt en ik besluit het bij koffie en cake te houden voor ontbijt. Als ik aan een tafel plaats wil nemen wordt me te kennen gegeven dat die voor de gasten is en ik alleen op een kruk aan de bar mag zitten. Het is dat ik trek in koffie heb, want anders….
Dan draait ze een beetje bij en wenst me een goedemorgen en vraagt of er nog meer pelgrims in Berroeta waren. Haar klep staat niet stil, maar ik krijg een verontschuldiging van haar en ik hoor iets van Murphey’s law. Kennelijk liep haar dag niet zoals ze wilde. Uiteindelijk vertelt ze me dat er in Olagüe een bakker is waar je zowat alles kunt kopen voor in de albergue, want ook in Olagüe is er niets of niet open. Ik bedank haar voor de info, die ik al wist en ga verder met mijn klim naar de top.

Om 10.30, na 2.45 lopen ben ik er.(9 km) Ik loop volledig in de bewolking als ik voor me ineens geiten zie opdoemen in de “mist”. Ik hoorde ze al wel, maar zag ze niet. Mijn hoop om boven de bewolking uit te komen vervliegt als ik bij de Refugio aankom. Dikke bewolking en geen uitzicht. Wat zonde!

Ik stop hier even om wat te drinken en gluur in het kerkje naar binnen. Ik zie Sint Jacobus bij het altaar, maar de deur is dicht. Wel kan ik een stempel zetten in mijn pelgrimspas.

Na een kleine pauze besluit ik de afdaling in te zetten en tot mijn verbazing loop ik ineens onder de bewolking en zie ik toch hoe mooi het hier is. Heel veel varens en een uitzicht wow!
Na een afdaling over losse stenen tussen de varens begin ik aan mijn volgende klim.

Als ik op 12 km ben begint de afdaling naar Lantz. De zon is gaan schijnen en ik loop door een zonnig verlicht bos naar beneden. De gele pijlen zijn er in overvloed. Soms is het klimmen over omgevallen bomen, soms afdalen over losse stenen en soms loopt het echt heel gemakkelijk naar beneden. Ik geniet echt volop.

Om 12.30 ben ik in Lantz en vraag ik bij een hotel rural of ze ook een bar hebben. Ik krijg er een aquarius met ijs. Een brutaal mens heeft de halve wereld… 😊
Als ik vertrek zie ik een automaat met koude drankjes die ik niet had gezien. Dus super aardig dat ik daar even mocht zitten.

Het is nog maar een kleine 4 km naar mijn eindpunt van vandaag. Het eerste stuk gaat over de weg en de laatste kilometers over een landweggetje.

Om 13.30 ben ik ingecheckt in mijn albergue en ga ik naar de panaderia. Als ik voor deur sta is hij dicht, terwijl er op het bordje staat dat ze tot 14.30 open zijn. Maar er is een bel, dat ga ik proberen. En ja hoor, ze zijn open. Ik koop flessen water en een koud biertje, 6 eieren, ham, brood en 2 yoghurtjes. Daar moet ik het mee doen tot en met het ontbijt morgenochtend 😊.

Er is inmiddels nog een Spaanse pelgrim (Moses) gearriveerd en ook die komt met een heel brood en 6 eieren terug. Hilarisch!🤣
We kletsen gezellig over Caminos. Hij loopt richting de Norte omdat de Frances te druk is. En we bakken onze eieren. Daarna afwassen, afdrogen doen ze in Spanje niet aan, blijft bijzonder, maar wel lekker makkelijk. Intussen ook nog gedoucht. Dus ik ben klaar voor vandaag. Ik hoef niet meer te wassen. Ik heb nog genoeg schone kleding voor de komende dagen.

Geschreven door Yolanda.opreis