We worden rond 6 uur wakker van een stortbui. Op de buienradar zien we dat het rond 10.30 pas droog wordt. Wat gaan we doen?
We willen wachten tot het droog wordt, maar ook vandaag staat ons weer een lange wandeldag te wachten…

We gaan toch even voor 10 uur op pad, wetende dat er nog een bui aankomt, maar hopend dat die ons net niet raakt.

We lopen het park uit via de achterkant en sluiten weer aan op de route. Een half uurtje later vallen de eerste druppels, precies zoals de buienradar voorspelde 😊. Dus poncho’s aan!
Gelukkig lopen we het bos in en hebben we weinig last van de bui.

Niet veel later gebeurt er waar ik al 3 dagen steeds aan ben ontkomen…. Ik glij uit! Ik roep au als ik de grond raak, meer van schrik dan dat het echt pijn doet. Mijn reet onder de modder 😂. Van de schrik lopen we verkeerd en proberen we via een modderpad en een heel smal paadje met links en rechts bramenstruiken, hulst en brandnetels… heerlijk, maar niet heus.

Ook op de route blijft het op een enkel smal pad met uitzicht door de modder waden en bramenstruiken en andere stekelplanten ontwijken. Wel kunnen we in de zon een broodje eten als we er 8 km op hebben zitten.

We hebben weer alleen maar hele smalle modderpaden en ik krijg er zo langzamerhand genoeg van. Bij de teuvenerberg lig ik door een tegemoet komende mountainbiker bijna weer in de modder omdat ik schrik dat er een tegenligger is op de smalle sloot waar we lopen. Ja sloot, want het is weer waden door het water.
Ook Peet heeft er genoeg van.
We lopen een stukje alternatieve route en komen zo in Teuven bij Moeder de Gans terecht waar we lunchen.

Na de lunch lopen we nog een stukje alternatief (over de weg) voor we weer op de route zitten. We komen nog 2 wandelaars tegen die ook tot hun knieën onder de modder zitten. Ik vraag of ze ook het Dutch Mud Trail lopen. Dat wordt lachend bevestigd. We gaan de hakkenberg over (252 m) en tikken summit nr 5 aan. Het landschap wordt nu iets opener en we kunnen verder kijken. Wat ik erg fijn vind.
Op de afdaling van de hakkenberg worden we weer een modderbad opgestuurd. We lopen bovenlangs wat prima gaat, maar terug naar het pad is het een steile afstap van 2 meter. Ik denk al meteen dat ik hier op mijn plaat gaan dat vermoeden word al snel bevestigd. Ik denk mijn stok goed neer te zetten en dan wil ik een boomwortel pakken om verder te zakken, maar ik glij al vanzelf 😂😂
Het kan me niet meer boeien. Ik zit toch al van onder tot boven onder de modder 😊

De afdaling brengt ons in Sint Martins Voeren waar we nog wat drinken voor we de Kattenroth (209 m) weer gaan beklimmen.
Daarna is het mooi afdalen door de “alpenweide” en natuurlijk worden we achter het draaihekje opgewacht door een paar kalfjes. Even poseren voor de foto en erlangs zonder problemen .

We moeten toch nog even klimmen en afdalen voor we in Mheer net de bus zien wegrijden…
Wat rot 😂😂 nu kunnen we in de kroeg naast de bushalte daar rustig wachten met een biertje. Prettig geregeld!
Onderweg stapt er nog een oudere man in met zo te zien een slokje op. Als hij op zoek is naar zijn ov-pas zakt zijn broek op zijn knieën. De hele bus had zicht op zijn grote witte slip😂. Maar onverstoor haalt hij zijn broek op en gaat zitten.
De bus brengt ons in een half uurtje weer naar Gulpen.

In Gulpen gaan we op zoek naar de pizzeria. Dat hebben we wel verdiend vandaag.
Al snel komen er nog twee rugzak lopers naast ons zitten. Zij lopen ook de DMT. We raken in gesprek en eten gezellig zo onze pizza’s op. Daarna nog 1 x de Gulperberg opklimmen en dan zit deze dag er ook al weer bijna op.

Na de bui kwam de zon en die is gebleven. Dat loopt toch een heel stuk gezelliger. Achteraf toch weer een mooie dag.

Geschreven door Yolanda.opreis