Om 20.00 zitten we aan tafel in het enige restaurant dat open is. Al snel komt de Engelse fietser (Ben)ook binnen en hij vraagt of hij erbij mag komen zitten. Niet lang daarna komt Liz en een Oostenrijks meisje ( naam vergeten 😊) we verplaatsen naar een grotere tafel en hebben een heel gezellig diner.
Dan terug naar de albergue om te slapen. We hebben nog geen gelegenheid gehad om water te scoren of iets te eten en er is ons verteld dat vandaag alles dicht is.

6.15 de wekker gezet. Mijn voetjes willen de eerste meters nog niet echt, maar dat gaat snel over. Zodra we aangekleed zijn op zoek naar ontbijt.
Als we op de hoek van de straat staan waar we denken dat de churreria moet zitten, zien we niets. Al snel staat Liz achter ons en Google biedt niet echt uitkomst…om de hoek zien we dan alsnog de churreria. Gelukkig, toch nog ontbijten en niet onbelangrijk, water scoren voor vandaag. Met de magen gevuld en de waterflessen onder de arm gaan we terug naar de albergue. We vullen de waterzakken en pakken de rugzakken weer in. We gaan op pad.
We gaan over de weg het dorp uit en daarna gaan we onverhard verder. Al snel moeten we onze eerste heuvel bedwingen. We lopen door het bos en komen daarna op een open veld. De lucht hangt vol met roofvogels die hangen op de termiek. We denken dat het adelaars zijn. Zwarte vogel, witte kop en witte punten aan de vleugels. Machtig om te zien,
We lopen verder tussen de kurkbomen en komen op open terrein waar we op een karrenspoor onze weg vervolgen tussen de bloemen. Afgewisseld met rotspaadjes ( lekker ongelijk allemaal)
De zon laat zich nog niet echt zien, maar we zijn tevreden met het weer zo. Niet te warm en vooral droog. Als we het weerbericht mogen vertrouwen gaan we vanaf morgen een week met regen tegemoet.

Je gelooft het niet, maar al die bloemen constant maken de route mooi, maar ook ietwat saai. Vooral het constant naar de grond moeten kijken waar je je voeten neerzet gaat me vandaag tegenstaan. De voeten voelen nog vermoeid. Peet heeft er geen last van, maar ik heb moeite het tempo te volgen vandaag en heb mentaal een zware dag. Dan is constant hetzelfde uitzicht niet echt behulpzaam zeg maar.

We rusten op 7 km, 14 km en 20 km. Net waar we iets tegenkomen waar we op kunnen zitten.
We lopen constant een beetje op dezelfde hoogte, maar dan komt er een scherpe afdaling richting de rivier. Het pad is onbegaanbaar en we moeten door het water dit keer. Ik denk dat we er onderuit zullen gaan. De stenen staan onder water en zijn wat glad. Ik zie ons al met zeiknatte kleding en rugzakken liggen 😂.
Maar gelukkig kunnen we de stokken stevig tussen de stenen steken en komen we droog over.

Nog 8 km zegt de aanwijzing op het asfalt. We worden richting de weg gestuurd. Yeah, eindelijk een stukje asfalt! Maar nee, we mogen achter de vangrail op een smal strookje door het onkruid ploegen.
Oversteken en we gaan weer onverhard verder.

Dan zien we in de verte Galisteo op een heuvel liggen. Dat geeft je toch het idee dat je er bijna bent. We beginnen weer af te dalen en te klimmen. We komen dichterbij, maar zien het dorp nergens meer liggen. Hoe dan?

Dan de afslag naar Galisteo.. wel nog een aardige pukkel die we over moeten. Zal het de laatste zijn vandaag?
Boven op de heuvel zien we nog steeds geen dorp..
Maar na de volgende bocht is het einde dan toch in zicht. Nog 1 heuvel op en het dorp in. Onze parador ligt aan de andere kant van het dorp.
We zijn er! Ik moet bellen, dan komt er iemand aan. Die schrijft ons en, zet de stempels in ons pelgrims paspoort en gaat uitgebreid alles over zijn dorp vertellen. Ik wil eigenlijk alleen maar iets te drinken en mijn schoenen uit.. gelaten hoor ik zijn verhaal aan. Dan krijgen we toch echt de sleutel 😊

Schoenen uit, blikje drinken uit de koelkast (€1,00) en douchen. Liz komt net na ons binnen en vraagt of we rond 18.00 met haar gaan eten. Dat vinden we een fantastisch idee.

Rond half 6 slenteren we weer heuvel op het ommuurde centrum van Galisteo binnen. Als we kijken waar we heen moeten staat Liz al achter ons. Ze heeft een rondje over de muur gewandeld. Wij houden dat voor gezien.

We wandelen naar het enige restaurant dat open is. Disco bar Las muralles. Nou disco was het binnen, muziek loeihard, we besluiten op het terras te eten ondanks dat het wat frisser word. Geen groente vandaag, maar een boord met kip, patat, croquettes en een gebakken eitje. Nog een koffie met cake na en we zijn weer tevreden.

We gaan terug naar onze slaapplaats. Liz gaat morgen 40!! Km wandelen, dus die zien we even niet meer. Wel is ze gelijk met ons in Salamanca. We gaan proberen daar samen nog een drankje te doen.

Vanavond doen we lekker niets meer. Pootjes omhoog en een beetje internetten.
Morgen uitslapen en een korte dag voor de boeg.

Geschreven door Yolanda.opreis