Gisteravond nog ff een gevecht om alle apparatuur weer opgeladen te krijgen voor de volgende dag. 4 bedden en 2 stekkers... dan weet je genoeg.

Vannacht om 3 uur, 4 uur en 5 uur wakker geworden. En toen maar wakker gebleven. Rond 6 uur opgestaan. Ff langs de wasbak gerend en dan wachten tot we om 7 uur kunnen ontbijten. We zitten beneden bij de in-en uitgang en kijken hoe iedereen zich klaar maakt om in de regen te gaan lopen. Nu miezert het nog, maar de voorspelling is niet goed. Hoe later hoe meer regen. Voorlopig is het nog leuk. We ontbijten wederom in casa Sabrina. Dit keer delen we de tafel met Koreanen. (Gisteren ontmoetten we de eerste Nederlanders)
Ik kan nog niet zeggen dat ik georganiseerd ben met het klaar maken van de rugzak. Het blijft een gedoe.

Rond 8 uur vertrekken we. Ik heb mijn korte broek aan en over mijn korte mouwen shirt mijn regenjas. Meer dan genoeg. Zo gaat het een kilometer of 3 perfect. Tot de hemel opengaat...
Mijn regenbroek toch maar aangetrokken al was het maar om geen water in mijn schoenen te krijgen. Maar in de regen aantrekken is een dingetje kan ik je vertellen. Nog niet uitgeprobeerd, maar wat ben ik blij met deze broek! Als we zeiknat in Eskinal een barretje zien gaan we daar een bak koffie halen. Natte regenjas, poncho en rugzakken met stokken moeten we buiten achterlaten. Binnen is de koffie warm en staat er allerlei lekkers op de balie. Ik bestel koffie 2 banaantjes, een yoghurt voor mij en een croissant voor Michel. €7 maar.
Na ons zeg maar 2e ontbijt was het buiten een soort van strip-show. Er waren er heel wat die tot op de draad toe nat waren en zich op straat stonden om te kleden (inclusief mijn broer).
En weer door. Inmiddels is het weer bijna droog en gaat de regenjas weer uit en tussen de rugzak voor het geval dat..
De broek hou ik aan. Helemaal niet vervelend of te warm. Zo blij mee!
Michel gaat lekker tot ongeveer 16 km. Hij loopt als een berggeit. Ik weet niet of het komt door de pil die hij geslikt heeft of de stokken, maar ik ga mijn stokken ook gebruiken.
Je loopt er echt lekkerder door.
Dus camino les 1 is: loop met stokken.
De route is afwisselend en het weer ook. Bos, weilanden, op en af en dorpjes. En het weer word ook beter en beter.
De afdaling naar Zubiri is steil en lastig. Lang leve de stokken, maar Michel loopt inmiddels alsof hij 2 houten poten heeft. Hij heeft pijn.
In Zubiri wil hij naar de apotheek voor een paardemiddel, maar hij gelooft niet dat halverwege de middag alles dicht is. Dus lopen we er toch heen. Klein irritatiepuntje bij mij, maar ja... ook een Werkhoven he :-)
We verlaten Zubiri voor de laatste 5,5 km naar Larasoaña, wat ons ongeveer nog 2 uur laat wandelen. Op en neer..
Nog een extra stempel bij een abdij uit de 12e eeuw en paar fotos bij een weide vol met koeien en kalveren. Daar hebben we nog een dolletje met een jonge stier. Hij daagde ons echt uit. Zo grappig.. al was het maar omdat er een hek tussen zat.
Dan eindelijk Larrasoaña. Onze rustplaats is Asteia. Die staat prima aangegeven. We bellen aan en worden hartelijk ontvangen. Eerst een rondleiding, nadat we natuurlijk buiten onze schoenen achterlaten. Dan inschrijven een stempel voor het paspoort en dan naar de kamer. Voor €16 euro krijgen we zelfs beddengoed en een handdoek. We ontmoeten onze kamergenoten uit Canada en Frankrijk. Onze hospitalera heeft zelfs crème voor Michel zijn zere knieën. Onder de douche bedenk ik hoe lekker een goede douche is. Ff lekker een eigen badkamer. Raar, want de douche en toilletfaciliteiten in Roncesvalles waren echt niet slecht.

Na de douche op zoek naar een supermarkt en een diner. Wat water en iets te eten voor het geval we niet meteen kunnen ontbijten.
In het centrum bespreken we om 19.00 het pelgrimsdiner voor €12 euro per persoon. Het is inmiddels half 7 dus we bestellen 2 bier op het terras en wachten tot het tijd is om te eten. We worden met zijn allen aan 2 lange tafels gezet. Brood, wijn (1fles voor 4 personen) en water is inclusief. Links van mij zitten 2 Spaanse echtparen waar ik lekker mee kan babbelen. Ik begrijp hun en zij mij ook. Zo gaaf! Tegenover mij een Amerikaan en een man uit Wales. Niemand kent mekaar en de gesprekken lopen toch vloeiend. Een extra fles wijn kan daar natuurlijk ook aan hebben bijgedragen 😇
In ieder geval weer een geslaagde dag op naar morgen

Geschreven door Yolanda.opreis