Ik geloof dat ik voortaan pas tegen bedtijd mijn verhaal van de dag moet versturen…

Tanya was toen ik aanbelde nog niet helemaal klaar met de schoonmaak omdat ze 2 slechtlopende Peregrinas had weggebracht dus ik zeg gekscherend, oh dus je hebt ook nog een taxibedrijf? Goed om te weten 😂
Later in de middag appt ze me dat haar vriendin morgen haar auto leent. Dat is dan jammer voor mijn taxiritje denk ik, maar die vriendin gaat naar Vigo en kan mij in Baiona afzetten. Hoe super is dat!
Haar volgende vraag is of ik misschien een uurtje hospitalero wil zijn. Ze gaat boodschappen doen en er komen nog 2 pelgrims bij vandaag. No problemo. Ze komen echter pas als Tanya al lang weer terug is.
En net als je denkt dat je dag rustig met wat te drinken en eten uit de welvoorziene keuken van La Cala voorbij zal kabbelen komt er een wervelwind binnen. 2 meiden, 1 uit Duitsland genaamd Nel en een Belgische genaamd Kathelijne. Kathelijne springt een gat in de lucht wanneer ze hoort dat ik Nederlandse ben. Dan kan ik eindelijk gewoon Nederlands praten. Nel is opgegroeid vlak bij de Nederlandse grens en spreekt het niet, maar verstaat ons prima. Ze moeten hoognodig een was draaien en al hun kleren gaan in het machine. Zit in ineens in een huis met blote meiden 😂 wel keurig een badlaken om hoor.

Na het douchen gaan we eten bestellen of één van hun loopt naar de supermarkt om eten te halen zodat we hier koken. Tanya vertelt dat er ook een fles wijn voor ons klaar staat. Ik denk zomaar dat het een gezellige avond gaat worden
We bellen het restaurant dat bezorgt, maar helaas is het te druk in het restaurant en kan hij niet bezorgen.
Tanya heeft gezegd dat we alles in de keuken mogen gebruiken en we vinden pasta en verse groente en spek. Kathelijne gaat aan de slag en ik help met de groente snijden. We hebben een heerlijke pasta maaltijd met een fles Camino wijn. Nel doet de afwas, omdat ze niet gekookt heeft. Na het eten pakt Kathelijne de gitaar en begint te spelen. We hebben geen kampvuur maar wel veel lol. Ik laat ze de Camino song horen die ik via mijn Australische vrienden heb leren kennen en we zingen Leef alsof het je laatste dag is van Andre en Nena’s 99 luftballonnen. En voor we het wisten was het al over twaalven.

Heerlijk uitgeslapen, want mijn privé taxi komt pas om 10.45 en toen om 11.15 en ik ging uiteindelijk om 11.00. 😂ik dacht dat is de Spaanse manier van afspreken, maar de vriendin blijkt een Zweedse te zijn.
Voor ik vertrok hebben we eerst nog uitgebreid ontbeten. We hadden bagels scrambled eggs met spek en yoghurt.

Ik ben nog steeds niet blij niet te kunnen lopen, maar vandaag is het echt verschrikkelijk weer. Het zeikt van de regen, dus ik noem het maar een geluk bij een ongeluk?
Ik ben afgezet in het centrum van Baiona en zie dat ik vlak bij mijn hostel ben. Over anderhalf uur kan ik daar terecht. Dus aan de koffie met cake, hele droge cake wel te verstaan, maar ik klaag niet.

Inmiddels ingecheckt en in gesprek met een Italiaanse broer en zus die Spaans spreken. Weer totaal nieuwe gezichten. Leuk! Ik heb het ondanks de ongemakken echt geweldig. Het is een Camino zoals ik hem in gedachten had. Een hoop ontmoetingen en gesprekken. Love it!🥰
Door het weer heeft het niet veel zin om rond te lopen in Baiona, maar beter voor de knie. ( die wel iets beter voelt als de dagen hiervoor)
De supermarkt is om de hoek. De restaurants ook. Ik doe rustig aan en hoop morgen de 8 à 10 km naar Nigran te kunnen lopen 🙏

Als ik voor boodschappen ga is het droog. Dus het ontbijt voor morgen in de koelkast met wat te drinken en nog even een klein rondje langs het water. Het kasteel is te bezichtigen, maar ik bespaar mijn voeten de klim. Hoe kom ik ineens zo verstandig? 😇Ik wandel morgen liever. Ik zie het strand en de haven en dan vind ik het weer mooi geweest. Ik ga de voetjes nog een poosje omhoog gooien. Er schijnen nog 4 pelgrims bij te komen, benieuwd of er nog bekenden bij zijn.

Geschreven door Yolanda.opreis