Gisteravond was een rustige avond. Er waren maar 6 pelgrims in het hostel. Ik heb me maar aangepast aan de rest en een paella gekocht in de supermarkt en in de magnetron opgewarmd. Die was nog echt lekker ook!
Daarna was een ieder druk met zijn spullen. Een hoop waren nog van alles aan het drogen dus ik ben lekker op bed wat gaan netflixen.

Vandaag is erweer een droge dag voorspeld, half bewolkt en zo’n 17 graden. Prima wandelweer.
Het begint al echt druk te worden in Santiago. Gisteren kwamen er bijna 1100 pelgrims aan.en dat zal richting de Pasen nog wel meer worden.
Het is nog een klein beetje heiig als ik mijn wandeling begin, maar dat levert me weer een paar mooie plaatjes op

Onderweg naar Ramallosa word ik diverse keren ingehaald door groepen Spaanse jongeren. Dat bevestigt wat ik al las. Het zal drukker en drukker worden op de route. Na 5 km bereik ik Ramallosa. Op de oude brug staat een groep warming up oefeningen te doen. Ik zeg buen Camino en krijg het meteen tig keer terug. Lachen!
Ik ga nu op zoek naar koffie en er schijnt een route langs de kust te zijn die ik wil vinden. Dan vermijd ik een klimmetje vandaag.
Ik word weer op mijn wenken bediend, want na de brug vind ik het bord met beide routes. De kust route loopt tot Vigo en zo vermijd ik een hoop oversteken langs de grote weg, maar vandaag volg ik deze route met groene pijlen tot Nigrán.

Wanneer ik net aan mijn groene route ben begonnen kom ik de 2 Schotse meiden tegen. ( moeder en dochter) Kyra en Thrisha. You’re walking again! Zij zaten bij mijn beslissing in A Guarda toen ik de taxi liet bellen. Zij hebben rust in Ramallosa en gaan morgen, net als ik naar Vigo.

Ik blijf stoppen voor foto’s, want het uitzicht is hier prachtig. Het is windstil. Na 2 uurtjes ben ik op de plek waar ik de route moet verlaten voor mijn hotel van vandaag. Nog 1 km van het strand af. Het zand is nog nat, dus ik besluit om bij het hotel in de zon te gaan zitten in de tuin. Kan ik meteen wat wassen en eten. Dichtstbijzijnde restaurant aan het strand is ook een km lopen. Dus wederom verstandige beslissing denk ik 😜
De laatste kilometer gaat natuurlijk vanaf de kust omhoog, maar ik word hartelijk ontvangen en krijg compliment over mijn Spaans 😊. 3e verdieping natuurlijk en geen lift. Zo gaat dat in de Camino. Ze vraagt of ze iets voor me moet dragen of doen. Misschien een nieuwe knie? , zeg ik. Ik hoopte op een balkon, maar die heb ik niet. Ik moetnamelijk nodig nog een was doen en drogen, maar ik heb wel de zon en een aflopend dak, waar de was prima op kan drogen adhv mijn waslijn en wat klerenhangers.. beetje knutselen en klaar

Een uurtje verder ben ik al weer schoon gedoucht en klaar voor een paar rustige uurtjes in de zon. Kijken of ik nog iets kleins kan eten. Ik krijg de kaart en ze hebben tapas. Inmiddels wijs geworden weet ik dat de tapas hier een stuk groter is dan de schaaltjes waar we het thuis in gepresenteerd krijgen. Ik krijg brood en denk dan is tortilla de ideale snack bij. Niet wetende dat ik een hele versgebakken tortilla krijg. Madre Mia, maar ontzettend lekker. Na 3/4 geef ik het op. Ik zit inmiddels in de schaduw en wil terug in de zon. Ik vraag netjes of ik op het gras mag zitten met mijn stoel, en ze brengt er één extra voor mijn benen. 😊

Ik gok dat het verder een hele rustige dag gaat worden. Vanavond eet ik in het restaurant. Maar je weet maar nooit wat er nog te gebeuren staat…

Geschreven door Yolanda.opreis