Bij het zwembad gisteren het informatie boek eens doorgebladerd en we kwamen tot de ontdekking dat er op Halkidiki veel wandelpaden moeten zijn. Er moest er zelfs een zijn die start in ons dorp bij de kerk. Nou hadden we de kerk nog niet kunnen ontdekken dus op zoek gisteravond. Het oude dorp Kryopigi ligt hoger op de heuvel en het toeristischere gedeelte lager richting het strand. Dus klimmen we vanaf de hoofdweg nog een stukje verder omhoog. En verdraaid, al snel vinden we de kerk en ook de wandelroute die we inmiddels al via Komoot hebben gevonden begint hier. Er is ook een gezellig pleintje waar een restaurant zit. Kunnen we hier meteen eten. Tussen de tafels een nest jonge katjes, mijn dag kan niet meer stuk!
We hebben er weer heerlijk gegeten en op de terugweg nog een leuke locatie gevonden voor een van de komende avonden.

Vanmorgen bleek de windstilte voorbij. De crackers waaide nog net niet van ons bord en bij het eitje pellen waaide de schilletjes meteen weg😂
We verwachten met deze stevige bries van zee dat er weinig strand overblijft, dus dan maar dagje bij het zwembad?
We besluiten het luie zweet er eerst uit te lopen en de wandeling van 5 km naar Kassandrino in het binnenland te maken. Bij de bakker scoren we wat lekkers voor als we onderweg onverhoopt trek krijgen. (Nooit zonder wat te eten gaan wandelen) Vanaf het appartement is het omhoog en omhoog tot we Kryopigi verlaten hebben en daarna alleen nog maar naar beneden tot Kassandrino. Terug is het dezelfde weg. De Komoot app wijst ons perfect de weg. We zien aan de bomen zakken die het hars opvangen. Ik denk voor de Retsina. Ook veel bijenkasten, want er komt ook veel honing van dit schiereiland. We vinden nog bramen en vijgen, maar die zijn helaas nog niet rijp. Het laatste stukje lopen we over de weg, want de wandelroute stuurt ons echt een steil pad omhoog ( wat we nog doen), maar daarna zo’n zelfde steil pad aan de andere kant weer naar beneden. We hebben de stokken niet bij ons, maar zelfs dan hadden we het niet gewaagd. Er zit niet anders op dan een extra lusje over de weg. En dan zijn we er.

In het stille dorp zitten bij de enige taverne toevallig Nederlanders uit ons appartement die een rondje maken met de auto. We kletsen wat en drinken een frape met een koekje.
Dan weer terug. Een stevige tegenwind is heerlijk als je moet klimmen kan ik je vertellen.
Terug in het appartement eten we de eerder gekochte donut en cheese pie op ons balkon voor we omkleden voor een duik in het zwembad.
Hier is het heerlijk toeven. De wind heeft alle bewolking weg geblazen en de zon doet zijn best

Geschreven door Yolanda.opreis