7 uur wakker en rustig aan ontbeten met mijn gekochte ontbijt en een stuk taart. Koffie was van het huis. Om half 9 trek ik de deur achter me dicht. Al snel ontmoet ik John, een Ier van ongeveer mijn leeftijd en die loopt met me op. Niet lang, want hij had nog geen koffie gehad. Bye, maybe see you later.
Een stukje verder ontmoet ik Agnes, die ook in mijn hostel sliep, maar ik had haar nog niet gesproken. Agnes komt uit Budapest.

Ze heeft op de eerste dag bijna 45 km gelopen en heeft haar knie daarmee geblesseerd. Toch “gewoon” gelopen. Heel herkenbaar. We lopen samen op. Ze ontdekt dat ik ook Camino nagels heb, dat schept een band.
In het eerste plaatsje wat we tegenkomen met een bar, Marinhas stoppen we voor een plaspauze en een koffie. Agnes wil nog iets eten, maar dat is er niet. Dan maar wat muesli in de koffie. Je moet wat😂

We lopen rustig verder tot Agnes weer een toilet nodig heeft . We zijn in een gehucht Ouieiro, in de app staat niets aangeven, maar er staat een bord met café Lampiaô. Dat is me toch eeen rustplek van wereldklasse. We treffen daar John weer. Daar liep Agnes gisteren al mee. We bestellen wat te drinken en krijgen daarbij pel pinda’s, kumquat, een pot met Maria kaakjes en ham en honing voor erop. Iets later komt hij met een fles Port en glaasjes voor iedereen. En of dat nog niet genoeg is ook nog een sinaasappel voor iedereen. Dit is werkelijk alles voor de pelgrim. Diepe buiging!

Hierna gaat de weg omhoog en worden de kinderkopjes vervangen voor rots pad. Op en af, en dat begint mijn knie behoorlijk irritant te vinden. Inmiddels is er nog een meisje uit Berlijn aangesloten, Eva.
Als we na dik 2 uur verder nog minimaal 2,5 km moeten strompelen voor een volgende rustplek zeg ik dat ik op een rotsblok mijn pauze ga nemen. John wil door en terwijl we staan te overleggen komt Mylena, mij Poolse roommate net aangelopen. Zij loopt met John door en Eva, Agnes en ik delen de inhoud van onze rugzak. Dus we hebben allemaal een sinaasappel, ik heb nog noten, Eva crackers met kaas.
Daarna er weer met frisse moed tegenaan. Mijn knie blijft pijn doen en ook Agnes strompelt vrolijk verder. We geven geen krimp. We zijn wel blij dat we de pauze hebben genomen, want het duurt nog best lang voor we in Chafe weer wat kunnen rusten en eten. Eva is op haar bestemming voor vandaag. De app zegt dat het voor ons nog 8 km is. Pfffffff minimaal 2 uur!! Ik denk dat we inmiddels nog maar 3 km per uur gaan. Nog een heuvel over naar Anna. Het gaat links, rechts, links, rechts omhoog. Ergens moeten we toch naar beneden, want Viano do Castelo ligt aan zee.

En dan eindelijk… zien we het liggen. We weten inmiddels dat onze hostels niet ver van elkaar verwijderd zijn en aan het begin van de stad. Halleluja!! Nog een brug over en dan zijn we er echt bijna. Halverwege de brug ben ik Agnes ineens kwijt. Haar knie zegt stop. Nu is het genoeg, maar ze moet. Samen strompelen we de brug af. Gelukkig hebben we bij het tankstation voor de brug al water gescoord voor morgen. Wishful thinking? Maar goed, we hebben het.

Ik check in en krijg de sleutel van mijn kamer. Ja hoor, ik slaap vanavond weer met Mylena op een kamer. 😂😂Ik wil nu zo snel mogelijk onder de douche, die is zo goed als koud. Ik denk omdat ik zo laat ben, maar Mylena had ook een koude douche een paar uur eerder. Pelgrim zijn is afzien😜

Agnes had het plan om nog naar de kerk van Santa Lucia te lopen, maar we besluiten dat het beter is om met een taxi te gaan. Ik vraag Mylena mee.
Er wordt een taxi voor ons gebeld en we gaan omhoog en omhoog en omhoog. Het was een dag wandelen geweest. 😂 We zijn er precies voor zonsondergang en kunnen nog wat mooie plaatjes schieten. Dan met de taxi weer terug, maar er moet nog nodig gegeten worden. Ik vraag de taxichauffeur in het Engels naar een restaurant heel dicht in de buurt van mijn hostel. Hij begrijpt er niks van. Gelukkig in het Spaans wel. En zo belanden we achter mijn hostel in een restaurant.

De ober brengt ons de kaart, maar er blijken naar 2 keuzes mogelijk. Vis of steak. Van beide dan maar één. We denken dat we 2 glazen wijn bestellen maar krijgen een fles. We doen ons best om hem leeg te krijgen, maar het lukt ons net niet.
Op de rekening staat de fles voor €5,50.
Daar kun je niet voor zonder zitten. Dat betaal je in Nederland voor een glas.

Om half 10 ben ik terug op mijn kamer.
Duimen voor de knie morgen. Maar ik denk nu dat ik niet nog zo’n dag wil als vandaag en dus morgen heel misschien met de bus moet gaan? Ik weet wat wijs is, maar ga ik dat ook doen? 🤔

Geschreven door Yolanda.opreis