De wekker om 6 uur gezet, want ik hou ervan om in de “koelte” van de morgen te vertrekken.
Ontbijtje hadden we bij de. plaatselijke supermarkt gescoord en koel gehouden met een diepvrieszak voor je boodschappen met een zak ijsblokjes erin. Tadaa een mini koelkast in elkaar mc gyvert 😂.

Het pad volgt de kustlijn en gaat op en af. Gelukkig een pad van natuursteen en niet te veel trappetjes. Beter voor mijn knieën. Ondanks het vroege vertrek gutst het zweet van mijn lijf. Peet heeft er niet zo veel last van, maar het is wat het is. Vroeger zweette ik haast niet en had ik het benauwd. Nu mijn hoedje maar op, die vangt dan het eerste vocht op en loopt het zoute zweet niet mijn ogen in.

Als we in de buurt van Llançá komen is het uit met de pret. We zakken af over trappetjes naar het strand en mogen aan de andere kant weer met trappetjes omhoog. Na 2 van dit soort strandjes wil ik pauze en heb ik wat energie nodig. We zijn inmiddels 2 uur aan de wandel. Als ik op mijn routekaart in de app kijk besef ik dat ik blij moet zijn met mijn honger. Ik moet er hier al af om naar het treinstation te lopen 1,5 km Llançá in. Ik dacht dat het verder was.
Voor de enkel en knie is het ver genoeg hoor. Ik hoef nog maar een klein heuveltje op en daarna is het Spaans vlak tot ik bij het station ben.
Ik hoef niet lang te wachten en met een reistijd van 10 minuten sta ik in Portbou.
Even zoeken hoe ik het station uitkom, maar dat lukt en eenmaal buiten zie ik een lange trap de stad in naar beneden. Tot mijn grote vreugde is er ook een lift. Ik hoor mijn benen juichen.

Ons hostel ligt bijna aan het strand en ik kan zowaar al inchecken en de kamer op. Wel is onze vrees is waarheid geworden. We hadden gezien dat dit hostel geen lift heeft. We zeiden dan zitten we vast 3 hoog. En ja hoor…. 6 trappen op naar boven. De kamer is wel lekker ruim met een derde bed en als ik mijn hoofd uit het raam steek hebben we nog zeezicht ook. 😂
Ik drink bij de bar nog een bak koffie met een croissant en zak af naar het strand. Wachten tot Peter er is nu…

Peter is intussen al aardig opgeschoten met de laatste 10 kilometer. Er zitten nog aardig wat hoogtemeters in het laatste stuk. Na Llançá begint het al wat op te lopen tot Colera. Hij loopt door de stad en eenmaal bij de kerk gaat het steil omhoog tot 220 meter. Vanaf het hoogste punt kan hij Portbou al zien en nu is het alleen nog maar dalen, dalen, dalen.

Nadat Peter zijn spullen op de kamer heeft gelegd zwemmen we wat en eenmaal droog gaan we voor een menuutje op het terras. Gemengde salade en gefrituurde visjes als voorgerecht en paella als hoofdgerecht. Een ijsje na en we kunnen er weer tegen.
We lopen eerst om de hoek bij het strand naar de haven van Portbou, maar die stelt niet zo veel voor. Er is nog een bijzonder monument voor een Joodse meneer die hier ooit begraven is geweest en weer verplaatst. Die gaan we toch nog even bekijken. Dan moeten er wel weer trappen en een heuveltje beklommen worden, maar we zijn er nu toch. Het monument is inderdaad bijzonder. Er is een soort tunnel van roestplaten met natuurlijk weer en trap door de helling naar de zee gemaakt. Als je bovenaan staat zie je het blauw van de zee door een plaat.
Terug naar het strand. Hier liggen we tot een uurtje of 6 voor we terug gaan om te douchen.

We checken de treinkaartjes en gaan er voor de laatste avond op uit

Geschreven door Yolanda.opreis