Op vrijdagavond de laatste spulletjes gepakt die nog in mijn rugzak moeten en ik ben klaar voor de eerste etappes.
Alleen nog wat te eten voor onderweg morgen en de waterzak vullen en ik kan op pad.
Eind van de middag ontvang ik nog een telefoontje van mijn logeeradres. Op de tijd die ik met haar heb afgesproken zal ze niet thuis zijn en ze belt me om me te vertellen waar ze de sleutel voor me zal neerleggen. Ik kan dan gewoon haar huis in, douchen en een vak koffie voor mezelf zetten. “Ik zie je in de loop van de avond”.
Heel bijzonder als je bedenkt dat we wildvreemden voor elkaar zijn. De eerste bijzondere ervaring en ik ben nog niet eens op pad.

Om 6.35 vertrekt de trein keurig op tijd vanaf Rotterdam CS. Met een overstap op Zwolle en Winsum en 2 bussen later zal ik rond 10.30 in Pieterburen moeten zijn.

Onderweg uit het raam spot ik bij Ermelo een reetje. Vroeger zijn we er in de vakanties vaak op uit getrokken om ze in het wild te spotten en nu staat er gewoon eentje een meter of 10 van het spoor.
In de omgeving van Meppel zie ik in de wei een ooievaar, oh nee 2...3...uiteindelijk tel ik er 12. Nog nooit zoveel bij elkaar gezien!

De reis naar Pieterburen is lang en ik denk ook terug aan de avond voor mijn vertrek. Ik had een reunie met wat klasgenootjes van de lagere school. Ik besef terugdenkend aan de verhalen wat een mazzelaar ik ben. Sommige hebben echt al heel veel leed achter de rug. ( geen fijne thuissituatie vroeger of een ernstige ziekte) en ik mag nog steeds zonder noemenswaardig leed door het leven huppelen. Goed om dat nog eens bewust te beseffen.

Intussen overstappen op Groningen en tijd voor een broodje en een cappuccino in de trein naar Winsum. Vreemd om daar naar toe af te reizen om vervolgens weer terug te lopen. In Winsum direct door naar het busstation waar de bus er eigenlijk meteen aankomt. Ik vraag de chauffeur of ik mijn overstap halverwege Winsum en Pieterburen wel ga halen. Hij knikt en zegt dat denk ik wel. Ik kan hem alleen niet bellen, want het is een taxibusje. Op hoop van zegen dan maar...

In de bus knoopt een man een gesprek aan. Of ik het Pieterpad ga lopen en of ik uit de buurt kom. Op mijn nee krijg ik tekst en uitleg over de omgeving waar we door rijden. En dan eindelijk Pieterburen! Op het Pietersplein op het terras aan de cola en daarna nog even toiletgebruik, dan Jan ik er weer tegen voorlopig.

De tocht naar Winsum verloopt voorspoedig. Alleen als ik er bijna ben raak ik het spoor bijster. Een man op de fiets wil me terugsturen naar Pieterburen, maar weet het gelukkig ook de andere kant uit. 2 tellen later sta ik op wat lijkt in een doodlopende steeg waar tuinen op uit komen. Een man die naar mij toe komt besntwoord mijn vraag waar moet ik heen als ik naar het zuiden moet met naar de zon kijken en daarop mij terug te sturen naar waar ik vandaan kom. Dat ga ik niet doen natuurlijk. Dan het in Pieterburen gekochte boekje er maar bij. Ik moet alleen nog om de kerk heen en dan eindigd de eerste etappe bij een café aan het water. Daar neem ik een rust en een biertje. Op naar Groningen!

Ik blijf moeite houden om de tekens te vinden in Winsum, maar daarbuiten gast het weer prima. Alles is groen en er staat een lekker windje bij de volop schijnende zon. Na een kilometer of 10 neem ik nog een rust in de schaduw aan een picknicktafel. De rugzak moet echt ff af!
Hij weegt maar 6,5 kg maar toch... kan bijna niet geloven dat ik meer dan het dubbele vorig jaar nog iedere dag moest meesjouwen. Blij dat ik de kilo’s kwijt ben.

En dan eindelijk arriveer ik in Groningen. Daar is het megadruk. Prachtig weer en iedereen viert Bevrijdingsdag. De drukte van de stad valt op me. Normaal vind ik dat heerlijk, maar nu vind ik het niets. Dat geslenter is ook niet lekker. Ik ben er klaar mee voor vandaag. In de appie nog wat proviand voor morgen halen en dan op naar een douche op mijn logeeradres.
Morgen weer een nieuwe dag

Geschreven door Yolanda.opreis