Wekker gaat om 6.00. We ontbijten met crackers en een getoast gestolen broodje van gisteren uit het restaurant. Allebei nog 2 Griekse yoghurtjes en een koffie en dan moet het genoeg zijn.
De tassen inpakken, afwassen en daar gaan we weer. 7.15 zijn we weer op pad.

We hopen door vroeg te vertrekken de voorspelde regen en onweersbuien voor te blijven. De buienradar gaf bakken met regen in aantocht aan, maar als we de deur opendoen is er nog geen druppel gevallen. Het is wel koud! 6 graden en het zal max 12 graden worden vandaag. Dus de lange broek en vest aan. Zo’n blauwe lucht als vanmorgen hadden we nog niet eerder gehad zo vroeg. En met regen in ons achterhoofd is dit al een cadeautje.
We hebben een lekker pad het dorp uit en we gaan weer langzaam omhoog.
Wat een prachtige luchten! Echt genieten dit.
Ik las gisteren dat deze etappe de koninginne etappe is van de la Plata en ik begin te begrijpen waarom. De laaghangende bewolking hangt als een deken over de heuvels. We lopen van finca naar finca. Hekje open, hekje dicht. Soms uitwijken voor een paar koeien met kalfjes, maar wat mooi.
Tot ik dan eindelijk mijn angst waarheid zie worden. Een grote witte hond komt richting het hek dat we bijna bereikt hebben. Luid blaffend komt hij onze kant op. Ik kijk niet, wil niet provoceren en Peet loopt naar een kleiner hek ipv het grotere hek.
Het kleine hek zit dicht met prikkeldraad en om het grote hek lijkt een kettingslot te zitten. Hoe moeten we hier door?! De hond komt akelig dichtbij..
Dan zien we dat het kettingslot een open oog heeft om te openen. Godzijdank, snel open, wij erdoor en hek dicht. Gered!! Zal ik nog een foto maken voor het plakboek, denk ik… laat maar. Ik ben blij dat we ongehavend uit de strijd zijn gekomen en we lopen door. De hond staat echter al snel weer blaffend achter ons. Die kroop gewoon onder het hek door 😊, maar het blijft bij blaffen gelukkig en hij volgt ons ook niet verder.

We lopen verder tussen de koeien. Nu nog een dolle stier of een koe die haar kalfjes wil beschermen en de dag is compleet. 😂
Na een aantal finca’s komen we uiteindelijk op de weg uit. Daar zijn we door het uitzicht afgeleid en missen we een pijl. 200 meter verder worden we er door een automobilist op geattendeerd en keren we om. Wat een mazzel!

We gaan nog steeds langzaam omhoog tussen de velden. De koeien hebben plaatsgemaakt voor bomen en velden. Onze eerste rust is op 7 km. Peter denkt een blaartje te hebben op zijn hiel en die prik ik door en duwen we leeg. Daarna op zijn vierdaagsens afplakken met hansaplast en door…Het wordt natter en natter. We moeten regelmatig onze weg zoeken om droge voeten te houden. Soms een omweg, soms met stapstenen of blokken.

Rond 11 uur zitten we op 13 km ons stokbrood van gisteren uit de supermarkt op te knagen. Het is wat droog, maar smaakt toch bijzonder goed met de ham en geitenkaas. Nog een kilometer of 7, dan zijn we bij ons eindpunt van vandaag.
Er komt meer bewolking en de zon is wat vaker weg. Maar, het is nog steeds lekker droog. We zien de bergen ook dichterbij komen. Weer een verandering van omgeving.

Dan een bordje 800 meter tot de opgravingen van Cáparra. We denken aan bussen met toeristen die hier naar toe worden gebracht, maar we lopen via de achterzijde van het terrein zo naar binnen. Geen entree of zo. Verrassend 🤗
We zien meteen het hoogtepunt van het oude Romeinse stadje. De toegangspoort met 4 poorten is de enige nog bestaande in Spanje. We maken de foto en lopen verder over het terrein. Voor ons cultuurbarbaren zijn het een hele berg stenen, waar we verder niet veel in zien.
Waar staan al die bussen, of auto’s van de mensen die hier lopen? We moeten het hele terrein over om bij de ingang te komen. We vinden een vriendelijke meneer die onze paspoorten stempelt en we bezoeken ( omdat we er toch zijn) de tentoonstelling. Daarna vraag ik de man of hij voor ons een taxi kan bellen.
Deze etappe loopt nog 20 kilometer door en we slapen vandaag zo’n 6,5 km van de route. Ja, die hadden we er nog bij kunnen lopen, maar daar hadden we geen zin in. De eerste druppels vallen als we wachten op de taxi. Een Spaans stel sluit zich bij ons aan en we delen de taxi, ook al gaan ze naar onze eindbestemming van morgen. We worden voor de deur van onze albergue afgezet.

Ik bel aan, maar geen gehoor. Dan maar opbellen. Ik krijg de opdracht om aan de overkant op de deur te bonzen, maar geen gehoor. Dan komt ze eraan.
We hadden geboekt voor een slaapzaal. (Wel met allemaal gewone eenpersoonsbedden, maar we krijgen een eigen kamer en nog beter, ook met eigen badkamer. Nog een cadeautje, het kan niet op.
Wel vertelt ze me dat er 2 kleine winkeltjes zijn in het dorp, maar dat die om 14.00 sluiten en morgen om 10.00 weer open gaan. (Het is 13.50😂) geen proviand halen dus vandaag. Er is alleen een bar. Hopelijk kunnen we daar iets te eten krijgen.
Eerst ons bed opmaken, lekker douchen en de airco op warm aan.

Geschreven door Yolanda.opreis