Als ik vanochtend bij het ontbijt alle lieve berichtjes lees met aanmoedigingen voor vandaag schiet ik al vol. Dat gaat wat worden!
Op de achtergrond hoor ik het nummer van Katrina and the Waves met “walking in sunshine”. We hebben er zin in. We zijn een uurtje vroeger als de laatste weken want de klok is een uurtje terug gegaan vannacht. Natuurlijk word iedereen op dezelfde tijd wakker als anders, dus uurtje extra vandaag. Pak ik toch nog die laatste zonsopkomst 😇
We lopen O Pedrouzo uit via het bos en het gaat lekker. Koffie op het 15 km punt. Om het vliegveld heen. Het gaat op en af. Vandaag toch weer over de 350 hoogtemeters gemaakt. Ik verwacht lang door soort industriegebied te moeten lopen, maar het is eigenlijk nog steeds bos en open landschap. Nog een laatste stop op 7 km voor het einde en even later op Monte de Gozo de eerste blik op de kathedraal. Peet baalt nog ff als ik persé 700 meter extra wil lopen om langs de 2 pelgrims op de berg te lopen die naar Santiago wijzen. Hij zegt steeds het is jouw Camino, dusss....😊
Daarna zakken we hard af naar Santiago. Natuurlijk een foto bij binnenlopen van de stad en een praatje met een pelgrim uit Singapore die vraagt waar we gestart zijn. En weer door. Eindelijk begint de oude binnenstad, nu zijn we er echt bijna!
Dan hoor ik de doedelzakspeler in het tunneltje voor je het plein oploopt.
Ik maak een video omdat ik wil vastleggen.
Ik heb echt bijzonder filmpje..
Het plein voor de kathedraal is een finishterrein voor een hardloopwedstrijd. Alleen maar hardlopers. Geen pelgrim te zien. Die binnenkomst is niet zoals ik dat verwacht had 😢. Dus geen tranen en geen foto’s... nog.
Om je Compostela op te halen hoef je alleen de pelgrims te volgen naar het pelgrimskantoor is me verteld. Maar de pelgrims die er lopen zijn net als ik volledig de weg kwijt. Dan naar ouderwets vragen. We besluiten om onze binnenkomst later over te doen. Dat kan gelukkig. 😇We hebben een nummer gekregen 162 wachtenden voor ons. We kunnen wachten in de tuin. Toch nog tussen de pelgrims. Kijken of we hier dan nog bekenden zien. Die zien we gelukkig. Een stel uit Nederland dat we de laatste dagen steeds tegenkomen, een Zweedse, het marathonstel. Dan gaat al kletsend het wachten toch best snel. We gaan in de rij voor onze Compostela. Ze controleren de stempels en ze vraagt of ik een afstandscertificaat wil. Ja graag!! Ik ben blij en tevreden. In the pocket. Nu we er toch zijn even naar de huiskamer van de lage landen voor een bakkie koffie en een kletspraatje. We kunnen pas om 16.00 inchecken bij ons appartement met uitzicht op de kathedraal. We lopen terug na de huiskamer over het plein van de kathedraal. Alles is nu weg en het plein is weer van de pelgrims. Nu is het zoals ik verwacht had. We maken de foto’s en genieten van de sfeer op het plein nu. Iedereen is vrolijk en feliciteerd elkaar. Veel foto’s bij de kathedraal natuurlijk. Hier kom ik morgen nog eens terug.

Geschreven door Yolanda.opreis