We staan om 7.00 aan de deur van de bar te rommelen, want Google zegt 7.00 open voor ontbijt. Dan gaat er een raam open:”om 8 uur gaan we open, chef! We zijn iets te vroeg ons bed uitgekomen helaas…
Na een uur wachten keren we terug naar de bar. Voor ontbijt is er alleen een Magdalena mogelijk. Dat moet dan maar! Met een café con leche. Voor een ontbijt echt minimaal en alle pelgrims hebben dezelfde vraag, no tostada? Met de volgende bar op 18 km zijn we blij met de voedselvoorraad in onze rugzak 😊

Om 8.20 zijn we weg. Geen via de la Plata meer, maar Camino Sanabrés vanaf nu.
Het is droog, maar er hangen dreigende luchten. We hopen in ieder geval de eerst 6,7 km tot Puente Quinton droog te halen. (Is toch mooier op de foto 😊)
Het landschap is weer aan het veranderen, meer bomen. We lopen weer over de bekende kiezelpaden tot we vlak bij de brug zijn. Het is ineens weer die zware rode klei die aan je schoenen blijft plakken. Je voelt je voeten iedere stap zwaarder worden..
Dan begint de afdaling naar Puente de Quintos. Steil!, maar rustig aan te doen.
Nog even snel de weg af voor een vrachtwagen die op ons af komt en dan zijn we bij de brug. Geen moment te laat, want zodra we de brug willen oversteken begint het te miezeren.

We hadden al gezien dat er regen op komst was, dus de poncho’s hangen aan de rugzak voor het grijpen en we hebben ze snel aan. Na de brug kun je kiezen, over een steil en rotsachtig pad, of over de weg. De app zegt na veel regen altijd voor de weg te kiezen en dat doen we dan ook. We zien Juha wel over de rotsen klauteren. Met mooi weer had ik het zeker leuk gevonden, maar met die poncho? Nee!

En gelukkig kozen we voor de weg. Het komende uur lopen we echt in een stortbui. De poncho’s houden ons droog, maar het waait hard en het is met 11 graden best fris.

Gelukkig zijn we al weer helemaal opgedroogd van de wind als we op 17 km Faramontas de Tábara bereiken. Hier is een bar. We hebben visioenen van tostadas en bocadillos, maar helaas…
We behoren tot de laatste 5 pelgrims die nog een stuk tortilla kunnen bemachtigen bij de koffie, want verder heeft hij niets te eten 😮

Juha komt binnen en zegt dat de weg de juiste keuze was. De rotsen waren glad, glibberig en steil.

Al die tijd dat we binnen in de bar zaten schijnt de zon, en we hebben de hoop dat we de laatste 6 km droog zullen lopen.
Helaas, helaas, we zien een dikke vette bui onze kant op komen. De optimist in mij zegt dat de bui misschien wel langs ons heen gaat, maar we lopen er vol in. Even denk ik dat het zelfs hagelt, maar het is “slechts” regen.
Het water staat bij ons beide in de schoenen, zo nat en nu is het bidden dat we geen blaren lopen op het laatste stukje.

Nog één keer via een viaduct over de hoge snelheidslijn en we zijn er bijna. We hebben mazzel dat we net voor Tábara nog langs een flinke waterplas kunnen. Al hadden onze voeten niet natter geworden als we er gewoon doorheen gewandeld waren.
Dan is daar de kerk van Tábara. Halleluja!

We vinden snel ons hotel/albergue en checken in.
De natte schoenen vullen we met toiletpapier en een handdoek. De airco zetten we op 25 graden en nu maar hopen dat de schoenen drogen voor morgen 🙏

Dan is het tijd om het lijf te voeden. Op naar de eetzaal voor een menu del dia. Dat hebben we nodig. De fles rode wijn smaakt er ook prima bij en een beetje rozig gaan we terug naar de kamer om te douchen en de benen rust te geven.We ontdekken de föhn in de badkamer. Dat is mooi, met wat geduld kunnen we dan misschien in ieder geval de binnenkant van de schoenen droog krijgen 😜

Straks nog even naar de supermarkt en dan ontspannen op bed en in de bar beneden 😊

Als we de weersverwachting mogen geloven krijgen we nu een week met volop zon en temperaturen richting de 28 graden. Misschien TE warm om te lopen, maar alles liever dan de regen van vandaag.

Geschreven door Yolanda.opreis