Ontbijten voor de laatste keer in ons appartement. De rugzakken zijn weer ingepakt. We leveren de sleutels in om de hoek van het appartement en lopen naar ons nieuwe onderkomen voor de rest vd week. Daar kunnen we de rugzakken alvast afleveren voor we naar de verzamelplaats gaan voor de bus. Eerst nog een bakje koffie en dan naar Plaza Galicia. Als we er bijna zijn zien we Hillary en Francoise ook staan. Wat leuk! Toch nog gezien. Ze hadden ons gisteren al zien lopen bij de kathedraal, maar die waren zij aan het bezichtigen. Vandaag doen ze dezelfde excursie. Jammer genoeg alleen met een ander bedrijf en dus ook andere bus. Toch zien we ze weer bij de eerste stop in Pontevedra. De brug is prachtig. Hadden we onderweg nog regen, nu is het droog en zelfs de zon komt door We moeten elkaars e-mail hebben zegt Hillary. Er is weinig tijd dus nodig ik haar snel uit op Facebook. Zo vind ik ook Francoise. Weken achter elkaar zie je mekaar elke dag en nu het einde van de reis in zicht is is in contact blijven ineens belangrijk geworden. Althans voor mij wel😇. Onze reis gaat verder naar Muxia. Eindelijk de zee... en ook hier werkt de zon weer mee. Voor de zekerheid alvast een foto bij het 0,0 km punt van Muxia en als iedereen zich weer heeft verzameld bij de bus gaan we naar de vuurtoren van Fisterra of Finesterre, wat einde van de wereld betekent. Wederom slecht weer onderweg, maar bij aankomst breekt de lucht weer open. Dus ik heb mijn foto bij het 0,0 km punt in Fisterra. Ik maak de belofte met mezelf dat ik hier nog eens lopend terugkeer. Er staat daar ook een ijzeren schoen als symbool voor de laatste pelgrims stap, maar we kunnen hem niet vinden. Misschien moet het zo zijn, want ik heb mijn laatste pelgrims stap nog niet gemaakt denk ik zo 😇. Dan tijd voor de lunch in de stad Fisterra. Daar lopen we Hillary en Francoise weer tegen het lijf. Ze gaan morgen naar huis en we spreken af vanavond met zijn vieren wat te gaan drinken. We rijden langs de kust naar de waterval van Ezaro die van 40 meter hoog als enige in Europa in de zee eindigt. We kunnen er door werkzaamheden niet zo dichtbij komen als anders, maar ach.. de zon ging weer schijnen toen we er aankwamen. Dan nog een laatste stop bij de één na grootste Horreo in Galicia in Carnota van 35 meter lang. En als we terug lopen naar de bus begint het te druppelen en al snel gaat het echt regenen. Wat een geluk hebben we gehad vandaag. Bij terugkomst in Santiago gaan we inchecken bij hotel Bonaval. We hebben nog steeds uitzicht op de kathedraal. Alleen iets verder weg nu, alsof ik letterlijk en figuurlijk langzaam afstand ga nemen.
Over een uurtje terug naar de kathedraal om gezellig met de Aussies wat te gaan drinken.

Geschreven door Yolanda.opreis