De pijnlijke voeten voor het diner weer in de schoenen geperst en naar het centrum gelopen. Heerlijke hamburger met patat gegeten in het aanbevolen restaurant. En weer terug. We moeten over de snelweg en nu is het er niet erg druk, maar erg goed zicht heb je niet. En ik ben ook niet meer de rapste op het moment. Gelukkig geen verkeer en veilig in de albergue. We hebben toch nog kamergenoten gekregen. 2 Spaanse vriendinnen die vandaag starten en meteen 30 km naar O Cebreiro gaan. Wij gaan er 2 dagen over doen. Na het ontbijt ingepakt en de regenkleding aan. Het is vandaag de hele dag regen, dus gaan met die banaan! We kunnen volgens de hospitalero langs de weg door de tunnel. Dan hoeven we niet omhoog het dorp terug in en zo besparen we ook nog 2 km. Vlak bij de tunnel zien we het bord verboden voor wandelaars. Wat nu? Terug? Of doen of we het niet gezien hebben? Er loopt wel een strook naast de weg en de tunnel is verlicht. We gaan het doen. Pootje wil nog niet, maar toch zo snel mogelijk er door heen. Na de tunnel zien we inderdaad al snel de bekende borden. Het is een verharde weg die naast de grote weg mee loopt. Na 4,5 km zijn we in Pereje. Peet wil het liefst door, maar ik wil ff van mijn voetjes. We zien er de Australische vriendinnen die vandaag een dorpje verder lopen als wij. En ook onze Engelse vrienden zitten er aan de thee. Zij gaan vandaag door naar O Cebreiro. 30 km met de laatste 8 steil omhoog. Sterkte!
De regenkleding weer aan en op naar het volgende dorp. Trabadelo ligt 5 km verder. We druipen van de regen. De poncho begint toch wat te lekken of het is weer transpiratie die er niet uit kan. Niks aan te doen. Na Trabadelo is het nog 9 km. We denken nog een laatste stop in La Portela de Valcarce, maar we lopen door na een kleine sanitaire stop. Al snel lopen we Ambasmestas binnen. Ik dacht dat het vanaf hier nog 4 km was, maar het dorpje uit lopen we eigenlijk om de bocht meteen al Vega de Valcarse binnen. Fijne verrassing. Het dorp is langgerekt maar we zijn er toch. De albergue ligt op het eind van het dorp. Half 1 staan we op de stoep. We zijn hartelijk ontvangen en de regenkleding hangt te drogen aan de overdekte waslijn. Zo de schoenen laten drogen in de receptie bij de open haard en misschien de natte kleding even de droger in. Eerst maar eens lunchen..

Eerst een poosje op bed gelegen om de pootjes rust te geven en toen aan de slag om de spullen weer droog te krijgen voor morgen. In de receptie/ keuken brand de open haard. We krijgen kranten om in onze schoenen te stoppen en we zetten voor de open haard om te drogen. De eigenaresse grapt dat ik niet mijn schoenen in de open haard moet gooien 👍🏻no way natuurlijk. Eind van de middag is het toch weer droog. Dat hadden ze niet opgegeven. Rond 19.00 weer op zoek naar een pelgrimsdiner. 4 gangen diner vanavond voor €11 pp. Hoe kunnen ze het ervoor doen?
Ik geloof dat de rust en korte etappe goed zijn voor de pijn. Is stukken minder dan vanmorgen. Dat geeft hoop...
Op naar morgen dan maar weer.

Geschreven door Yolanda.opreis