Om 4 uur al wakker en de slaap nog slecht kunnen vatten, maar toch gelukkig nog geslapen tot ik om 8 uur wakker schrok. Door die oorpluggen Mylena niet eens horen rommelen. 8.30 is het ontbijt en ik heb gisteren nog niets voorbereid qua inpakken grrrr

Maar eerst maar eens opstaan. De knie wil niet!
Geen denken aan dat ik ga wandelen vandaag. 😢maar ik had natuurlijk al een klein vermoeden en gisteren gezien dat ik met de trein in 20 minuten in Caminha ben.
Eerst zien dat ik beneden kom om te ontbijten. (2 trappen af😮) Dan naar de ontbijtzaal, daar app ik Agnes. Haar knie doet het ook niet, maar ze wel het laatste stuk langs de kust toch nog proberen. Ik twijfel…, maar denk dat ik er verstandig aan doe niet te lopen.
We gaan wel samen met de trein. Terwijl ik alles probeer te regelen app ik met Agnes en Peter. Aan mijn overkant zit een Oost Europese dame die geen woord over de grens spreekt. Zij wil graag communiceren via Google translate. Ik voel me slecht, maar heb het te druk nu en verontschuldig me.
Ze begrijpt me nog steeds niet, want wanneer ik me bijde trap omhoog werk vraagt ze of ik ook om 9.30 vertrek. Dus ik tik in dat ik met de trein ga. Oké

Bij de balie vraag ik om een taxi voor me te bellen. Voor €3 euro brengt hij me naar het station. Met mijn kortingskaart voor de trein koop ik voor €1,40 een kaartje naar Caminha. De reis duurt 20 minuten. In Praia de Ancora zeg ik Agnes gedag voor vandaag. Zij gaat vandaar toch lopen. Het is echt prachtig weer. 2 stops later ben ik in Caminha. Het station ligt buiten het centrum, dus ik volg de bordjes. Eerst maar een apotheek zien te vinden. Op een prachtig plein met terrassen vind ik er een.
Kijken of een brace gaat helpen na een dag rust. 🙏. Daarna is het genieten in de volle zon op het terras en ik wacht tot ik bij mijn hostel terecht kan.

Rond 1 uur richting het hostel gelopen, maar ik zie nog een apotheek en bedenk me dat ik bij de pijnstillers ook nog paracetamol mag. Ik krijg 1000 mg. Wist niet dat die bestonden 😂en een crème die ook de ontsteking moet helpen. Het enige wat ik nu nog kan doen is rusten.
En dat ga ik doen. Ik loop langs de supermarkt en koop wat ik vandaag nog nodig denk te hebben en dan door naar het hostel.

Daar is nog helemaal niemand buiten een Duitse vrouw die bij mij in de trein zat en ook niet liep vandaag. Er zaten trouwens heel veel pelgrims in de trein vandaag. Ik probeer het niet goed te praten natuurlijk, want dit was gewoon het beste voor me.

Even na 2 uur komt er iemand die me incheckt. De slaapzaal is voor 20 bedden dus ik hou mijn hart vast. Gelukkig hebben ze er hokjes van 2 stapelbedden van gemaakt met nog een deur. En door COVID mogen nog steeds niet alle bedden verhuurd worden. Dus komt er nog 1 iemand bij.
Ik kan regelen dat dat Agnes wordt. Zij is superblij dat ze zich nu niet hoeft te haasten.

Voorde deur van het hostel staan wat bistro setjes en daar kan ik nog heerlijk in de zon zitten.

Morgen moet ik overvaren naar Spanje. De Ferry vaart niet of nog niet, maar het is vanuit het hostel al geregeld. Om half 9 staat de man die ons gaat overvaren in de hal en die brengt ons naar de haven en vaart ons naar de overkant voor €6.
Scheelt alweer lopen naar de haven morgen

Geschreven door Yolanda.opreis