Rond een uur of half 8 zie ik voor de deur de schim van een pelgrim. Hij staat te bellen met zijn telefoon. Naar ik aanneem het nummer op de deur van de hospitalera. Ik doe open en hij vraagt in gebroken Duits of er nog plek is. Ik vertel hem dat ik het niet zeker weet en vraag hem te bellen. Ze neemt niet op. Hij vraagt of hij binnen mag komen om water te pakken, hij heeft niets meer en heeft 46 km gelopen.En is kapot. Dat is andere koek, wauw. Tuurlijk!. Ik begrijp van het Colombiaanse echtpaar dat er iemand niet is op komen dagen. Uiteindelijk bereik ik de hospitalera en hij heeft geluk. Ik zag iemand heel blij worden.

Gezellige avond gehad met deze man uit Tsjechië en Dagmar uit Duitsland.
Vanmorgen al om 4 uur wakker. Beetje liggen draaien en ben toen maar opgestaan. Bakje thee en langzaam wordt het hele hostel wakker. Ik ontmoet de eerste Australiërs uit Melbourne en ze heet net als ik Yolanda 😜en heeft familie in Eindhoven.

Op de boot ben ik met mijn2 Duitse vriendinnen. Het is een grote boot met daarop een kleine 60 mensen. Ook een groep van 22 Italiaanse Camino gangers. Via een reisbureau geboekt en ze gedragen zich alsof het een jongerenreis is. Luidruchtig en het Italiaanse volkslied zingen. Ik snap het niet, maar ik weet wel dat ik die na de boot niet meer hoef te zien 😇.

De boot gaat om 6.45 varen in het donker en als er dan licht komt rond 7.30 is het mistig. Alle 13 stenen kruizen langs de route worden omgeroepen en zijn net te zien door de mist. Bijzondere trip zo in de mist. En koud dat het is buiten!
In Pontesecures gaan we aan land. Die Italianen houden de hele boel op, want er moeten steeds groepsfoto’s gemaakt worden.ik hoop ze snel kwijt te zijn door een punt vinden om te ontbijten. En dat kan over de brug gelukkig al.

Nog 27,8 km van Santiago af. En die afstand had ik gelukkig al in twee delen geknipt. Lopen gaat, maar er zit totaal geen tempo meer in. En dan nog vaker rusten, omdat mijn drinkfles te klein is en ik dus onderweg vaker moet bijtanken. Maar ik klaag niet, langzaam kom ik er ook.

In Padron nog even een stempel halen in de kerk. Voor de statistiek wil ze weten waar iedereen vandaan komt. Ik ben de eerste Hollander vandaag en als ik bevestig dat ik alleen ben zegt ze Madre Mia 😂Ik heb me nog niet echt alleen gevoeld.

Na Padron begint het wat bebouwd er te worden en loop ik van gehucht tot gehucht.
Op 2 km van mijn slaapplek lunch ik nog. Ik had al eerder een bocadillo met kaas en salami gescoord voor vanavond, want deze dame gaat niet langs de weg naar een restaurant een stuk verder op. En geen supermarkt of iets in de buurt.
Ik heb me voor niets voorbereid, want de koelkast ligt vol frisdrank, bier, salades en pizza’s. Goed geregeld. In de tuin staat een zwembad en ligbedden. Goed uitrusten voor morgen nu en kijken wat de avond brengt.

Geschreven door Yolanda.opreis