Om 19.00 zijn we naar het restaurant gelopen voor een koffie en om te wachten tot we konden eten. Alleen de Duitse en de Argentijn die een koppeltje zijn geworden op de Camino zijn er ook.
We moeten lang wachten tot ons eten uit de keuken komt. Alle bordjes gaan de bar in naar de locals, maar dan komt het toch. Peet een tomatensalade met sardientjes en ik pimientos de padron. Als hoofdgerecht plakjes kipfilet met… ja hoor patat. We zijn de patat een beetje zat aan het worden 😊

Om 8.30 vanmorgen vertrekken we meteen na het ontbijt. Iets later dan normaal, maar dat komt omdat we vandaag maar weinig kilometers hoeven te maken. Ik heb me thuis door de beide routes van gisteren vergist in ons voordeel voor het aantal kilometers en het volgende hostel niet op 23 km, maar op 15 km geboekt. We hadden nu eigenlijk met 2 langere dagen naar Santiago kunnen lopen, maar ik had de laatste bewust kort gehouden. En nu dus nog een kortere…
Ook wel lekker…en dus wat later vertrokken.

We duiken meteen weer naar beneden om niet veel later weer te beginnen met klimmen. We hebben al weer 100 hoogtemeters gemaakt na 3 km. In A Laxe na 6 km hebben we een koffiestop. Binnen, want we vertrokken met 3 graden en een flauw zonnetje en op het terras schijnt nog geen zon. Ook hebben we de lange broek weer aan. De maximum temperatuur komt vandaag niet boven de 16 graden. En de 16 graden halen we pas tegen het einde van de middag.

Na de koffie duiken we het bos in gaan we afdalen. We komen uiteindelijk bij een oude Romeinse brug van Taboara maar voor we daar zijn passeren we een mooie spoorbrug. Nog verder afzakken en daar is hij dan. Niet zo groot en we hebben er al vele zo gezien.
Ook weten we, vanaf de brug gaan we altijd weer klimmen!! We trekken de vestjes toch maar uit nu…

Over de rotsen klimmen we weer naar de weg waar volgens de app echt even de hele drukke weg over moeten steken voor de Igrexa Románica de Taboara. Vrijwilligers zorgen ervoor dat de pelgrims het kunnen bezichtigen. Helaas geen vrijwilligers en de deur is op slot. Wel kunnen we de kerkklok luiden…. Zullen we? Nee, we gedragen ons en steken de drukke weg nog een keer over.

We zakken nog een stuk af en eindigen bij een pad dat op een rotsbeek lijkt. Het staat finaal onder water, maar niet zo diep dus we gaan van steen naar steen tot we weer op begaanbaar terrein komen.
Er staat ons nog een flinke klim naar Silleda te wachten, maar het is de laatste van vandaag. Nog even een muffin naar binnen werken, want de energie is laag.

Dan lopen we Silleda binnen, het is een aardig plaatsje met veel hoogbouw. Al snel vinden we borden richting ons hostel. Inchecken, betalen en naar de 4e!!! verdieping (zonder lift) waar we onze kamer hebben. Niet groot, maar wel met een mooi uitzicht. ( voor wat het waard is)

We gaan eten en boodschappen doen. Dan douchen. Het vaste ritueel…
Geen zonnige terrasjes gevonden, dus straks weer met lange broek en vestje nog weer naar buiten.

Geschreven door Yolanda.opreis