Gisteravond moesten we terug naar het restaurant voor wat gezelligheid. De bar op het pleintje bleef dicht. Het was er gezellig druk met locals en pelgrims. En iedereen was gezellig aan de praat. Ik vroeg op een gegeven moment aan de vrouw die dat vreselijke gerecht ook kreeg of het lekker was. Ze lacht, en zegt sommige stukjes wel. Ze blijkt een chef-kok te zijn die in Santiago woont. Het gerecht heet carne o caldeira en wordt geserveerd op feestdagen in Galicië. (Het diner om 20.00 was weer gewoon zoals we het al die tijd gewend waren). Op internet zoek ik het op, en verrek dat is het plaatje wat we zagen om te kiezen. Zij lacht weer en zegt dat in Galicië niets eruit ziet als op de plaatjes. Mysterie opgelost, en hopelijk geen feest menu meer 😊

Een Franse pelgrim heeft een ukelele bij zich en zo zitten we op het terras met elkaar te zingen. Tot het TE fris wordt door de koude wind en iedereen terugkeert naar de albergue.

We vertrekken even na 7.30. Wederom goed opletten dat we de goede route kiezen vandaag. Hé kan via het klooster in Oseira, maar dan wordt het een 34 km dag of via de route die wij gaan kiezen. Dan wordt het alsnog een 27 km dag, maar dat is te doen. We vertrekken in onze lange broeken, want het is maar 4 graden als we de deur uit gaan. Eerst nog stoppen voor een koffie in het dorp. We hebben al ontbeten met yoghurt en een sinaasappel in de casa.
We lopen door kleine gehuchtjes en we klimmen en dalen enzovoort. Na 5 km stoppen we voor ons 2e bakkie koffie in Arenteiro. Daarna meer van hetzelfde, klimmen, stukje dalen en weer klimmen.
We hebben nog even staan kijken bij de houthakkers langs de weg tot de boom omging en weer door. Na 14,5 km zijn we na overwegend klimmen weer aangekomen op 750 meter hoogte. Hier kunnen we een bocadillo eten. De energie is hard nodig voor de 2e helft van de dag. Die zal met hier en daar een klim vooral afdalen zijn.

Dat klinkt lekker, maar na zo’n 8 kilometer afdalen zijn we het er beide over eens. We klimmen liever!
Mijn enkel begint te protesteren en bij Peet zijn knie. Dat konden we met een kleine pauze weer oplossen, maar toch…
Soms is het nog maar 4 km, maar vandaag zijn na al dat geklim en gedaal nog 4 km pffff.

Gelukkig wordt het wegdek beter. Na 1,6 km klimmen is het alleen nog maar dalen. Geen losse stenen en grind meer maar asfalt, zoveel beter voor de gewrichten 😂

We zien bij het bereiken van de weg onze overnachtingsplek al liggen. We checken in en krijgen de sleutel. We moeten 150 meter terug naar de rotonde, want we slapen in een ander gebouw. Eten kunnen we pas om 20.00, maar daar hadden we al op gerekend.
Dus rugzakken naar de kamer en weer terug voor een biertje. Als we zitten te verzinnen of we nog iets te eten moeten bestellen krijgen we een bordje met brood en tortilla. Precies wat we nodig hebben.

Als we de biertjes op hebben is het tijd om te douchen en even lekker te rusten tot het tijd is om te gaan eten.

Geschreven door Yolanda.opreis