We stappen om 7.45 naar buiten. Na de lange afdaling van eergisteren naar Ourense moeten we vandaag weer flink klimmen. We lopen het eerste stukje naar de brug nog naar beneden. We hoopten nog een mooie foto te kunnen maken van de oude brug, maar dan moesten we wel een heel eind van de route…. Helaas, dan maar geen oude brug op de foto.
Wel de millennium brug in de verte.
Na de brug gaat het meteen omhoog. We moeten goed opletten, want vandaag is er weer wat te kiezen. Linker route is bijna volledig langs de weg, en de rechter route over de paden die we gewend zijn. Links is iets korter, maar wie wil er de hele dag langs de weg lopen?
We willen dus rechts, maar de pijlen zouden vaag zijn en dus moeten we goed opletten dat we niets missen. Dan zien we duidelijk een paal waar de twee keuzes op staan. Daar gaan we, nog 104 km te gaan.

Het loopt constant al omhoog en het duurt een dik half uur voor we de drukte van de stad achter ons laten en een rustigere zijweg inslaan.
Met een kleine 4 km constant stijgen begint nu het echte klim en kuiten werk. De komende 2,5 km gaan we 250 meter moeten klimmen. Dat is toch gemiddeld 8 á 9 procent stijging. Pittig!!
Maar we kunnen wel merken dat onze lichamen langzaam gewend zijn geraakt aan het klimmen. We raken niet eens meer buiten adem en de hartslag slaat ook al lang niet meer op hol. Met kleine pasjes zorgen we ervoor dat de knieën het blijven doen en na een kleine 2 uur omhoog lopen hebben we het ergste gehad en zijn we op 6 km.

We zijn niet vergeten om zo af en toe eens achterom te kijken naar het uitzicht. Met nog eens 6 km zijn we in Tamallancos en scoren we koffie met wat lekkers. Oh, en een stempel. Vanaf vandaag moeten we 2 x per dag een stempel laten zetten in ons pelgrimspaspoort anders krijgen we onze Compostela niet in Santiago.
We zien weer wat “nieuwe” gezichten onderweg. Deze zullen we waarschijnlijk de komende dagen ook wel weer zien.

Na de pauze lopen we in één stuk naar Cea. Af en toe moeten we toch weer door het water en de blubber, maar niet meer zo erg als het geweest is.
We krijgen op het laatst toch nog wel een klimmetje voor de kiezen net voor we Cea inlopen.
We vinden onze casa en als we op het bankje voor de deur willen gaan wachten op de eigenaar komt hij er net aan. Strakke planning 😊

We betalen en krijgen onze 2e stempel van vandaag. Hij stuurt ons naar het restaurant in het dorp voor goed eten. We hebben weer het hele huis voor onszelf. Wat een mazzeltje weer.

We gaan naar het restaurant. Daar maken we een praatje met een pelgrim die gewoon ook Nederlands blijkt te zijn. Gestart in Zamora dit jaar.
Het is een feestdag in Cea en dus kunnen we pulpo krijgen in het restaurant als voorgerecht. We bedanken vriendelijk. Ik ben er niet dol op.
Dan het hoofdgerecht.. ze noemt twee dingen.. ternera…. Ik begrijp het niet. Ze komt terug met haar telefoon en laat ons 2 plaatjes zien. Het eerste ziet eruit als varkenslapjes en het tweede als hachee vlees maar dan heel vet. We kiezen optie 1
Niet veel later komt er een groot bord met hele dikke hompen vet drillend vlees… om te kotsen zo goor om te zien alleen al. De foto doet er geen recht aan. De aardappels zijn minstens 10 centimeter groot. We zitten er beide rillend naar te kijken en Peet zegt, dit lusten wij niet. Dus wie mag het weer oplossen? … precies, ikke😂

Ik roep de serveerster en zeg dat wij dit niet lusten en vraag of we nog mogen veranderen. Sorry, sorry, sorry, zeg ik… gelukkig mag dit en kiezen we voor een hamburger met een salade. Ook mega, maar wel smakelijk.

Er komt nog een vrouwelijke pelgrim alleen en die krijgt ook zo’n bord. Ook zij kijkt er vreemd naar, maakt net als wij foto’s, maar snijdt er dan toch hier en daar een stukje vlees af. Ook bij haar gaat het meeste terug naar de keuken. Brrrrr

We rekenen af en gaan terug om te douchen. Straks nog even naar de supermarkt en dan vanavond op het pleintje hier om de hoek hopelijk nog wat drinken bij de bar.

Geschreven door Yolanda.opreis