6.15 de wekker gezet en ontbeten op de kamer. Uit gecheckt en om 7.10 liepen we buiten. We lopen eerst onderlangs om het historische centrum heen en dan verlaten we de weg. Al gauw lopen we de natte bende in. We kunnen er wel redelijk makkelijk langs of bij de bredere stroompjes over een boomstam of een bruggetje. We zien in de verte zelfs een kudde herten rennen.

Dan komen we na zo’n 4,5 km weer op de weg en die blijven we volgen tot Requejo. (11,2 km)
We stikken van de honger en vragen om een tostada in de eerste de beste bar. Die heeft hij niet en wijst op zoete cakejes, maar dan zegt hij wel bocadillos te hebben. Beter nog!! Dus 2 bocadillos en koffie voor ons.

Vanaf hier gaat het pas echt beginnen. We zijn stiekem wel al de hele tijd aan het klimmen en zitten al op 998 meter hoogte, maar we moeten nog door naar de 1350.
We zakken weer een stukje af naar de rivier en vanaf dan moeten we weer gaan klimmen. Ook hier weer veel water, maar nu vaak rotsen als ondergrond dus veel makkelijker te bewandelen. Hier en daar watervalletjes. Soms hebben we zicht op de rivier die zich woest een weg baant. Het is echt een prachtige wandeling.

Dan komen we na zo’n 5 km weer op de weg uit. De hogesnelheidslijn is eindelijk klaar en we zien de N525 en de snelweg hoog boven ons. We lopen een betonweg op met ribbels. Peet weet uit ervaring dat het dan stijl wordt. En hij heeft gelijk. Geen wind, de zon brandt, en een steile, lange klim…
Even een kleine stop in een stukje schaduw, ik heb enorme dorst en ik heb het heel warm.
Even afkoelen helpt. Dan klimmen we verder en zijn we op gelijke hoogte met de N-weg en de snelweg.

We worden ingehaald door een Schots stel en later komt er ook een Nederlander bij ons lopen (Ron)
Het kletsen met hem helpt om het laatste stukje klimmen makkelijk te maken. We zijn op 1350 meter.

We snakken allemaal naar een koel drankje, maar de bar is gesloten. Gelukkig zit er als we het dorp Padernelo bijna uitgelopen zijn nog een restaurant/hotel waar we ons welverdiende koele drankje drinken en ook nog een ijsje.

Als het goed is nog 7 km naar Lubián. Hoofdzakelijk dalen, dat kan makkelijk zijn over een weg, maar over rotsen kan het nog behoorlijk veel tijd gaan kosten. We gaan het zien.
Eerste stuk gaat over de weg. Dan zeggen de pijlen rechtsaf, maar de diverse apps geven verschillende informatie. Wat moeten we doen?
We besluiten de gele pijlen maar gewoon te volgen, ook al brengen die ons naar het dorp Aciberos, die volgens de app niet meer op de route ligt en +3,2 km extra zou zijn. We gaan in ieder geval niet meer op tijd zijn voor het menu del dia vanmiddag 😜

Dat de apps verschillende informatie geven heeft te maken met de aanleg van de hogesnelheidslijn voor de trein. Dat heeft de afgelopen jaren heel wat voet in de aarde gehad en er zijn veel wijzigingen geweest. De paaltjes aan de route zien er gloednieuw uit, dus we vertrouwen erop dat we goed lopen.

Ook dit deel afzakken is weer heel mooi. Soms over rotsen wat voorzichtiger dalen, hier en daar weer water op de weg of een watervalletje dat ervoor zorgt dat we voorzichtig moeten oversteken, maar ik hou hier wel van.

Dan zien we ineens onze eindbestemming liggen, het kan niet heel ver meer zijn…
Wel dalen we eerst weer af naar de rivier om dan weer omhoog het dorp in te moeten klimmen. (Zoals bijna iedere dag 😊)

We lopen al snel tegen casa Irene aan, die we geboekt hadden, maar gisteren kregen we bericht of we er een probleem mee hadden te verkassen naar een ander hotel van dezelfde eigenaar vanwege een verbouwing. Even gecheckt op Booking hoe dat er dan uit ziet, maar ook dat zag er prima uit. Dus prima!
We moeten nu wel door naar de andere kant van het dorp, maar het zit boven de bar. We hoeven niet ver meer te lopen vanavond voor ons diner en drankje. Dat is wel erg lekker!!!

We zien Ron op het terras aan zijn toetje, hij heeft het menu nog net gehaald. Wij moeten wachten tot 20.00 vanavond. Wel krijgen we een bord met plakjes, ham, chorizo en soort salami en brood. Dat helpt ons de komende uurtjes wel door.
Op het terras nog een Duitse en Italiaanse pelgrim. De Duitse vertelt ons dat ze maar niet van die Italiaan afkomt. Of ze kort, of lang loopt. Hij duikt overal weer op. Hij is niet echt vervelend, maar als je daar geen trek in hebt toch vervelend.

We drinken gezellig ons drankje en gaan dan douchen. Dat word ook wel tijd 😂

We hebben een kamer met uitzicht op de berg.
Nu is het ontspannen tot we aan het diner kunnen. Rust voor de voetjes na een lange maar hele mooie wandeldag.

Geschreven door Yolanda.opreis