Ik werd net voor de wekker wakker van het gerommel met tasjes in een rugzak. Altijd vervelend als pelgrims dat doen😜. In dit geval was het Peter natuurlijk.
We hebben nog yoghurt met fruit in onze koelkast en als dat op is vertrekken we naar de koffietent.
Peet neemt er nog een tostada, ik hou het bij koffie.
Met 900 meter zitten we weer op de route.

We vertrekken net achter de Aussies en een Amerikaan. De route is weer anders dan gisteren. Veelal tussen het boerenland. Soms met koeien en kalfjes (achter een hek dit keer) en heel veel kurkbomen.
In Casas de don Antonio gaan we gezamenlijk van de route voor een bak koffie, maar navraag bij een local leert ons al snel dat op dinsdag alles gesloten is.
Op een bankje bij de kerk stoppen we voor een stuk chocolade en een sinaasappel.
Op naar het volgende dorp met bar 😊

We lopen gelijk op met de N-weg, maar hoeven er niet op te lopen gelukkig. Wel moeten we veel zigzaggen om plassen, soms met stapstenen, soms gewoon een stukje om, maar alles beter dan op de weg al is er geen druk verkeer. Toch lopen we tegen druk verkeer aan..
Een kudde schapen met 4 grote witte honden en een border collie begeleiden de schapen.
Er zitten heel wat lammetjes tussen.
We zien geen persoon die een oogje in het zeil houdt, maar even later zien we hem op de weg staan.
Redelijk makkelijk bereiken we Aldea del Cano op 16,5 km.
Het laatste stukje lopen we over de weg, omdat we via de route verder om moeten lopen.
Daar treffen we 2 van de 3 Duitsers, de Aussies en de Amerikaan.
We eten een broodje met chorizo en gaan daarna weer door. De Aussies en de Amerikaan gaan ook naar Valdesalor, maar hebben een taxi besteld. Wij vertrekken net na de Duitsers weer. Goed ingesmeerd nu en met zonnehoed. Peet geeft aan enigszins last van zijn knie te hebben, maar als het daar bij blijft komt het nog goed.
Mijn voetjes en knie doen het vandaag fantastisch.
Ik krijg na de rust meer last van de warmte en de losse stenen waar we over op en af moeten.
Het was na de rust nog iets meer als 11 km. 2 heuveltjes en dan een afdaling en het dorp in weer iets omhoog.
We zien het dorp al snel liggen in de verte, maar echt dichterbij komen doet het nog niet echt…
Mijn schouders beginnen wat te verkrampen en als Peet even wat steentjes uit zijn schoenen moet gooien neem ik de kans waar om nog even de rugzak af te doen.

We lopen over een vliegveld? Misschien voor illegale drugstransporten of zo😂, het ziet er totaal verlaten uit.
Met nog zo’n 3 kilometer te gaan ben ik er wel klaar mee.
Dan zie ik Theo voor ons lopen. Aan zijn manier van lopen zie ik dat hij er ook totaal doorheen zit.
Maar ja, dik in de 70. Ik vind het sowieso een prestatie op die leeftijd.
Maar ik kan hem wel als haas gebruiken 😜
Bij de municipal halen we hem bij.
Op onze vraag hoe het met hem gaat, bevestigd hij dat hij er helemaal doorheen zit.
“En dan zie ik jullie nog helemaal fris aankomen lopen”, zegt hij. Ik haal hem snel uit die gedachte😂😂

We hoeven nog maar een kleine 100 á 200 meter door voor ons onderkomen.
De enige winkel/restaurant/bar zit aan ons verblijf vast. Dus dat is perfect!
Ook hebben we een zwembadje. Yes!
Wel gevuld met ijsklontjes (niet verwarmd), maar we gaan er allebei toch in. Topsporters nemen toch ook altijd een ijsbad?😊

We krijgen gezelschap van een Ier die met zijn auto van Cran Canaria onderweg is naar huis. Hij heeft een klein zwart wit hondje. Er komen ook nog 2 jonge stoere uitziende Spaanse jongens die gereserveerd hebben. Nou ben ik bang van honden, maar één van die twee spant toch echt de kroon😂😂
Hij durft niet naar zijn kamer te lopen doordat het hondje blafte naar hem. Naar ons was hij vriendelijk. En maar roepen waar de hond was.
De Ier is nog even voor ons het dorp doorgelopen. Er is nog een bar waar je tapas zou moeten kunnen krijgen en anders wordt het pizza uit de winkel/ restaurant hier.

Geschreven door Yolanda.opreis