Het pelgrimsmenu bestaat uit een voor-, hoofd-, en nagerecht. Meestal met daarin verschillende keuze per gang. Ik was om 7 uur in het restaurant en het was niet druk. Langzaam druppelt het toch vol. Ik neem linzensoep, kip met patat en ijs na. Ik krijg er een karaf wijn bij die me prima smaakt. En dat alles voor €11,00.
Een uurtje later sjok ik de honderd meter weer terug naar mijn pension.
Heerlijk geslapen, maar eerlijk gezegd is het in een albergue gezelliger. Maar goed, daar zit ik vanavond weer…

Het regent op het moment pijpenstelen..dat wordt wandelen in mijn smurfenpak vandaag. Voor de zekerheid ook de gaiters maar aan. (Soort slobkousen die ervoor zorgen dat de regen minder makkelijk mijn schoenen inloopt). Nooit gebruikt, ik ga het zien. Dan is het weer even stunten om de poncho aan te krijgen, maar dan is pitufina (smurfin) klaar om te vertrekken. Volgens de ober wordt het straks droog…

Het miezert als ik uiteindelijk om half 9 de deur uitloop, maar ik heb diverse soorten regen onderweg. Hard, zacht, miezer, met wind en zonder wind. Lekker doorstappen brengt me na 1,5 uur lopen en 8 km verder bij casa Pepe in Santa Mariña voor een koffie.

De route loopt over de asfaltweg tussen melkveehouderijen. Het wordt langzaam droog, maar nu lopen we in de laaghangende bewolking.
Pelgrims in de mist…
Na 13 km verlaten we dan eindelijk het asfalt en meteen gaat het gemeen omhoog. Daarna is het afzakken naar Lago waar ik even voor 12 uur stop voor de lunch. “Broodje” warme kip en een yoghurtje. Eiwitten voor de spieren 💪🏻. Nog 10 kilometer te gaan.volgens de buen Camino app is het maar 18 graden en dus heel comfortabel wandelen in de poncho. Veel pelgrims in poncho’s, maar ook die alleen de rugzak hebben ingepakt.

Om half 1 geef ik het op met het broodje. De helft op en van de andere helft alleen de kip. Het was voor de hele week pfff, maar de kip was heerlijk!!
Al snel loop ik Corzón binnen. Ik kon boven nog omlopen naar een uitkijkpunt, maar met dit weer zie je toch niets. En al snel daarna ook het volgende dorp Ponte Olveiroa. Nu wordt het oppassen. Het is langs de weg naar Olveiroa en er wordt echt heel hard gereden. Gelukkig is er wel een strook van zo’n 2 meter breed om te wandelen, maar leuk is anders.
Olveiroa staat bekend om zijn Horreo’s. Er staan er echt heel veel.

Vanaf daar is het nog 3,5 km bijna alleen omhoog naar O Logoso. Het is een klim van 6% maar dat doet me op het moment niet veel. Ik loop er super makkelijk tegenop. Boven zie ik beneden een rivier wild stromen. Dan daal ook ik weer af naar een brug over het water. En ik weet inmiddels wat dat betekent in dit soort gebied. Na de brug weer omhoog!!
Dan loop ik O Logoso binnen. Meteen het eerste wat ik zie in dit gehucht is mijn Albergue. Ik check in en word naar mijn bed gebracht. Jippie wederom een beneden bed EN een handdoek.
Ik trek de natte schoenen uit bij de deur en hang de poncho een beetje uit.
Ik ben redelijk droog gebleven. Een beetje klammig ben ik, maar dat kan ook zweet zijn. Dus de poncho heeft de test vandaag goed doorstaan. De gaiters hebben ervoor gezorgd dat het meeste van mijn schoenen nog droog is. 👍🏻

Ik ga douchen voor er meer komen. 8 bedden links voor de vrouwen met 1 douche en wc. Aan de andere kant hetzelfde voor de mannen. Met een papieren onderlaken en kussensloop moeten we zelf het bed opmaken. Er is zelfs een dekbed. Die kan mooi over mijn lakenzak.

Dan naar de bar, want ik heb dorst. Ik zie een mandje met sinaasappels en daar heb ik ook echt trek in. Dus die Sinaasappel en een aquarius. Intussen sluiten de 2 Amerikanen die in Negreira ook in de albergue zaten aan.
We hebben een leuk gesprek.
Ik kan tot 21.00 uur eten. Er is een menu of wat broodjes of een pizza. Daar heb ik ook wel zin in… hmmm straks maar beslissen..

Geschreven door Yolanda.opreis