Gisteravond met Margot nog voor koffie en een bier op stap geweest. Zij vroeg of het iets typisch Hollands is om eerst koffie en dan bier te gaan drinken…eh..🤷‍♀️

Om 11 uur hebben we het licht uitgedaan en ik heb weer heerlijk geslapen.
Ik ben als eerste weg, want die jonge meiden doen er mij te lang over voor ze klaar zijn om te vertrekken en ik heb honger.
Al snel vind ik een bar waar ik desayuno completo bestel. Toast, koffie en verse jus. Heerlijk! Nu kan ik op pad. Zo blij dat het na vandaag nog niet over is…. Veel te kort dit😊

Voor ik het dorp verlaat vind ik nog een fruitshop open en daar die ik nog wat bevoorrading voor onderweg of morgen.

Ik zie geen enkele pelgrim wat ik heel raar vind, maar ik zie wel de borden en pijlen, dus ik zit goed.
Pas al ik er bijna 8 km op heb zitten zie ik voor me de eerste pelgrim lopen en ik denk dat het Susan is….
Even later blijkt ze het echt te zijn. We hebben het erover dat we zin hebben in koffie en hopla…
Met wat doedelzak muziek uit de speakers worden we verwelkomd op een terras.
Ik trakteer mezelf op een koffie en een stuk Santiago taart (amandel gebak)
Daarna vervolg ik weer alleen mijn weg.
Ik ben bij het betoverde bos en zie de heks vliegen.
Eenmaal uit het bos begint het industrieterrein van Santiago. Ik krijg nog een kastanje van een Spaanse vrouw met de opdracht die in te kruisen en 1 minuut in de magnetron te leggen.
Verder klaagt ze een beetje dat het eten in Andalusië zoveel lekkerder is als hier… ik zou het echt niet weten.

De kilometers lopen snel weg en voor ik het weet loop ik de stad al weer in. Precies om 12 uur ben ik op het Plaza Obradoira. Als ik even daarvoor voor het eerst zicht heb op de kathedraal worden mijn ogen toch weer een beetje waterig 😊

Op het plein zie ik meteen bekende gezichten en is het foto’s maken van elkaar.
Dan is het rugzak af en op het plein lekker hangen en wachten op de rest. Eerst arriveert Roberta (een Italiaanse) die morgen ook door loopt naar Muxia. Ze vraagt waar ik onderdak heb en we zeggen misschien tot morgen.

Dan zie ik Susan het plein op lopen en niet veel later Alva en de Mexicaanse jongen. Er wordt uitbundig gefeliciteerd en omhelst. Dan iemand aanschieten voor de groepsfoto.

Ik heb besloten dat ik niet mijn compostela ophaal dit keer. Ik ga proberen die in Fisterra te scoren, die heb ik nog niet. En mijn trip is nog niet ten einde.
Margot en Susan willen hem wel dus dat gaan we regelen. Het is niet druk dus zo gepiept.
Het is tijd om wat te eten en drinken.
Tegenover mijn hostel kun je een pelgrimsmenu eten. Die bestellen we. Linzensoep met chorizo vooraf, paella en tarte de Santiago na.
Ik moet wel doorlopen 😂2x taart op 1 dag 😮

Margot heeft nog niets geboekt voor vanavond en het is een beetje lastig nog iets te vinden, maar in mijn hostel regelen ze een ander hostel voor haar. Super geregeld. We zeggen gedag en misschien tot vanavond.
Ik ga naar mijn kamer om mijn spullen daar te deponeren en mijn bed op te maken. Stapelbed boven vandaag… het is een ding om de lakens erop te krijgen, maar het lukt.
Dan op stap voor yoghurt morgenochtend met frambozen en water.
Dan vind ik het tijd om te douchen en relaxen..
Ik ontmoet mijn kamergenoten een Amerikaanse en een Duitse.
Dan eindelijk beneden met de telefoon aan de oplader mijn verhaal schrijven.

Geschreven door Yolanda.opreis