Goed geslapen maar al om 6.30 wakker.
Ik zie Chemma en Dioni in de keuken, zij vertrekken in het donker, maar ik wacht tot het licht word. 7.45 vertrek ik ook.
Ik hou ervan als het eerste licht tevoorschijn komt. Het is een beetje fris, maar met een beetje doorstappen ben ik zo warm. Ik geniet als ik de nevel zie hangen boven de velden.

De bar waar ik na 3,75 km aankom is nog niet open. Dat is balen.. ik had gehoopt hier te kunnen ontbijten. In de Albergue wel een koffie gedronken en een banaan gegeten.Het is een typische bar met een dinosaurus voor de deur. Ik zal nog een 3 km door moeten voor mijn 2e ontbijt.

In A Rúa Ingles is de bar (7km) gelukkig wel open. Dus ik kan ontbijten. Koffie en tortilla geeft me weer genoeg brandstof om verder te lopen.

4 km verder is er weer een bar. Ik loop nog geen uur, dus ik besluit hem over te slaan. Ik dacht dat er over 12 km vanaf de vorige bar nog iets zou zijn en daar ga ik voor.
Helaas kom ik er op kilometer 19 achter dat ik toch had moeten stoppen in die laatste bar. Daar na zou er niets meer zijn tot de eindbestemming.
Het is geen grote ramp, want ik heb nog een zak noten in mijn rugzak en voldoende te drinken. Bij Lavadorro de Dolores. (Oude wasplaats) vind ik een bankje in de schaduw en rust daar wat uit.
Voordeel is dat ik nu nog maar 4 km hoef af te leggen en het is pas half 1.

Dan weer verder, ik ben de hele pelgrim karavaan behoorlijk voor geloof ik. Gisteren kwamen in Bruma de routes vanaf Ferrol en A Coruña bij elkaar en het dorp heeft maar 2 albergues. Dus niets geboekt, betekent met een taxi naar een ander onderkomen of doorlopen. Dus vanaf nu meer pelgrims op de route, maar dus achter mij denk ik…

De laatste 4 km gaan soepel en al snel passeer ik de eerste albergue in Sigüeiro, maar mijne ligt aan de andere kant van het dorp aan de Camino.
Dan zie ik op het terras Chemma en Dioni, meteen moet ik plaatsnemen en vragen ze of ik een biertje lust. Nou, dat lust ik wel 😂
Dioni zit aan de garbanzos ( kikkererwten) en ik zeg lekker. Voor ik het weet staan er 2 porties voor me neus. Eten! zeggen ze.
Ik mag niet meebetalen, en nog een biertje wilde ze niet eerst douchen. De volgende ronde gaat op zeker van mij zijn!
Ik loop verder over de route en het plaatsje blijkt kleiner dan ik dacht.. klein centrum, dus we zitten vrij dicht bij elkaar. Dan vind ik ze nog wel zo.

Ik meld me in het restaurant waar de Albergue bij zit. De eters gaan voor, dus ik moet even geduld hebben…
Maar dan heb ik de sleutel. Vandaag wel zelf mijn bed opmaken, maar ik krijg beddengoed en een handdoek. Er komt nog 1 ander meisje zegt de dame. Dat is lekker rustig 😊
Ik ga douchen en neem van de gelegenheid gebruik om alles in de wasmachine te gooien.
Half uurtje wachten en dan in de droger of ophangen. Intussen kan ik mooi mijn verslag afschrijven.
Het bord in de bar zegt dat je er kunt ontbijten, maar morgenochtend zijn ze gesloten. Eens kijken of er op zondag nog een supermarkt open is dan maar..
Die blijken vandaag allemaal gesloten te zijn.

Dan komt de mevrouw van de albergue met een nieuwe gast. Het is Margot. Als ze wegloopt blijkt dat Margot hier helemaal niet heeft gereserveerd. Ze stond in het restaurant en wilde een tafel om te eten, maar de dame dacht; ha, daar is de 2e die hier slaapt en brengt haar naar boven.
Als we het in het restaurant willen regelen is het daar zo druk dat we terug lopen naar het terras waar ik al eerder was en gaan daar wat eten.

Niet veel later komt ook Susan erbij zitten en zie ik Chemma en Dioni ook weer langs lopen. Ze maken een grap dat ik aan mijn diner zit om half 5. Dat is natuurlijk totaal niet Spaans 😂, maar zo is het een stuk makkelijker in slaap vallen als om 22.30 het licht uit gaat.

We hebben “last” van een wat irritante man die wil weten waar we vandaan komen en vraagt aan Susan haar nummer. Die gaat er meteen van door. Daarna begint hij weer tegen mij en Margot als we willen afrekenen. Gewoon een beetje vervelend, maar verder oké. We hoeven die kant toch niet meer op en hij zag eruit of dat hij woonde in die bar. Andere bezoekers maande hem ook tot stilte😊

Dan blijkt het andere meisje dat hier wel gereserveerd had er ook te zijn. Alva uit Ferrol. Zij sliep gisteren boven mij en liep met een Mexicaan en ik dacht ze samen waren. Dus niet 😜
Alva wil graag haar Engels oefenen dus dat is ook wel een keer lekker. Zo meteen maar weer op pad voor koffie en iets te drinken en dan is het weer mooi geweest vandaag. 24,5 km vandaag

Geschreven door Yolanda.opreis